Ζητείται ελπίς….ζητείται εθνική ενότης!

Τριάντα έξι χρόνια έχουν περάσει από το δίδυμο έγκλημα του πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολή. Τριάντα έξι χρόνια από τότε που η διχόνοια ανάμεσα στους Έλληνες έδωσε την αφορμή για τη χειρότερη καταστροφή του σύγχρονου Κυπριακού Ελληνισμού. Και τριάντα έξι χρόνια από τότε, κάθε χρόνο, διοργανώνουμε τα ίδια μνημόσυνα και τις ίδιες αντικατοχικές εκδηλώσεις, ως ελάχιστο φόρο τιμής για αυτούς που έπεσαν μαχόμενοι, υπερασπιζόμενοι την πατρίδα και το υπέρτατο δικαίωμα της ελευθερίας.

Κάποιος όμως, επιτέλους, πρέπει να αναρωτηθεί: μετά τα μνημόσυνα και τις αντικατοχικές, τι γίνεται; Όταν σβήσουν οι προβολείς και…εξαντληθεί το κυπριακό πρόβλημα σε χιλιοειπωμένα συνθήματα και ατάκες, τι πραγματικά μένει;

Αυτό που εξακολουθεί να μένει είναι η εδραίωση της τουρκικής κατοχής του 37% του κυπριακού εδάφους, οι εκατοντάδες αγνοούμενοι, των οποίων η τύχη δεν έχει εξακριβωθεί ακόμη, οι χιλιάδες πρόσφυγες που υποφέρουν από τις συνέπειες του ξεριζωμού, και ένας ολόκληρος κυπριακός ελληνισμός που απογοητεύεται καθημερινώς από τις αντιπαραθέσεις και το διχασμό που παρατηρείται στο εσωτερικό πολιτικό μέτωπο. Την ίδια στιγμή που ο ηγέτης της Τ/Κ κοινότητας δράττεται της ευκαιρίας, για ακόμη μια φορά, να μιλήσει για την ύπαρξη «δύο ανεξάρτητων κρατών, δύο λαών, δύο χωριστών δημοκρατιών και δύο πλευρών» στην Κύπρο.

Είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι καμία πολιτική δύναμη δεν είναι άνευ ευθυνών όσο αφορά την επίτευξη της πολυπόθητης ενότητας στο εσωτερικό μέτωπο. Όλες οι πολιτικές δυνάμεις οφείλουν να ασκήσουν την αυτοκριτική τους και να συλλογιστούν τις ευθύνες που φέρουν έναντι του απλού πολίτη που με τη ψήφο εμπιστοσύνης του, τις τιμά και τις στηρίζει σε κάθε εκλογική αναμέτρηση.

Ένα πράγμα, όμως, πρέπει να καταστεί σαφές. Η ευθύνη για ενότητα βαραίνει πρωτίστως, και πάνω από όλα, τους ώμους του Προέδρου της Δημοκρατίας και των πολιτικών δυνάμεων που τον στηρίζουν. Έχουμε γίνει όλοι μάρτυρες, τις τελευταίες εβδομάδες, της επίθεσης που δέχεται ο Δημοκρατικός Συναγερμός και ο Πρόεδρός του από το κυβερνητικό στρατόπεδο. Μιας επίθεσης που, επιεικώς, μπορεί να χαρακτηριστεί ως πολιτικά απαράδεκτη.

Δεν επιτρέπεται, εν έτη 2010, το κυβερνητικό στρατόπεδο να κατηγορεί τον Πρόεδρο του μεγαλύτερου κόμματος της αντιπολίτευσης ότι συνταυτίζεται με τουρκικές θέσεις, και ότι ενεργεί ως «πλασιέ» των Τούρκων, τη στιγμή που η μόνη πρόταση που έχει κατατεθεί, εκ μέρους του ΔΗΣΥ, και μάλιστα τεκμηριωμένα, είναι η διεύρυνση της διαπραγματευτικής διαδικασίας για αξιοποίηση του ευρωπαϊκού παράγοντα. Ούτε επιτρέπεται ο Γ. Γ. του ΑΚΕΛ, να καταφεύγει στην παρελθοντολογία, κατηγορώντας τον Πρόεδρο του ΔΗΣΥ ότι «γίνεται μπροστάρης της καταστροφολογίας που απειλεί την Κύπρο», την ίδια στιγμή που ο ΔΗΣΥ είναι η μοναδική πολιτική δύναμη που έχει καταθέσει ολοκληρωμένες προτάσεις στο Εθνικό Συμβούλιο, και χρησιμοποιεί τις ευρωπαϊκές του διασυνδέσεις για να διευκολύνει τον Πρόεδρο στην επίπονη πορεία επίλυσης του κυπριακού.

Πριν τριάντα έξι ολόκληρα χρόνια, η διχόνοια ανάμεσα στους Έλληνες οδήγησε στο προδοτικό πραξικόπημα και έδωσε δυστυχώς την αφορμή στην Τουρκία να εισβάλει στην Κύπρο, με το πρόσχημα της προστασίας των Τ/Κ. Τριάντα έξι χρόνια μετά, δε διαφαίνεται να έχουμε μάθει και πολλά από τα λάθη του παρελθόντος, ωσάν η ιστορία να μην μας έχει διδάξει τίποτε από τον πόνο και τις κακουχίες που περάσαμε ως συνέπεια του εμφύλιου διχασμού.

Σαφώς, οι καταστάσεις και τα δεδομένα έχουν διαφοροποιηθεί από τότε, με τον ευρωπαϊκό παράγοντα και την προώθηση διπλωματικών και επικοινωνιακών σχέσεων να αλλάζουν τους όρους του παιχνιδιού. Όμως, η ανάγκη για εθνική ενότητα, ιδιαίτερα στην πιο κρίσιμη φάση που περνάει το κυπριακό πρόβλημα, εξακολουθεί να είναι επιβεβλημένη. Η ενότητα δεν πρέπει να παραμείνει ένα σχήμα λόγου αλλά πρέπει να εφαρμοστεί στην πράξη. Με μπροστάρη τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και με πραγματική βούληση από όλους, θα πρέπει επιτέλους να συμφωνήσουμε στις βασικές αρχές επίλυσης του κυπριακού και να διαμορφώσουμε μια ολοκληρωμένη ομόφωνη εθνική στρατηγική που να μας βγάλει από τα αδιέξοδα.

 

 

Σάβια Ορφανίδου

Γραμματέας Τύπου και Επικοινωνίας της ΟΝΕ

Μέλος Πολιτικού Γραφείου ΔΗΣΥ