Ένα κοινό βήμα μπροστά…

Το ιστορικό αυτό γεγονός, το οποίο πολλοί χαρακτήρισαν ως κίνηση «καλής θέλησης» της τουρκικής Κυβέρνησης, επικροτήθηκε τόσο από τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, ο οποίος εξέφρασε την μεγάλη του εκτίμηση για τις «καλές προθέσει και τα ανοίγματα της Κυβέρνησης του Πρωθυπουργού Ερντογάν..», όσο και από τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας, ο οποίος τόνισε ότι «η λειτουργία αυτή απηχεί την ειρήνη και το πνεύμα συνεργασίας μεταξύ των δύο λαών μας».

Οι δηλώσεις τόσο του Πατριάρχη όσο και του Έλληνα Πρωθυπουργού είναι ενδεικτικές των επιδιώξεων της Ελλάδας του Γιώργου Παπανδρέου για μια αναβαθμισμένη και πιο στενή συνεργασία μεταξύ των δύο κρατών, αλλά και για την ειλικρινή καλλιέργεια εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο λαών. Είναι προφανές ότι, ανεξαρτήτως των οιωνδήποτε προθέσεων και κινήτρων που βρίσκονται πίσω από την πολιτική του «στρατηγικού βάθους» του Νταβούτογλου, η Ελλάδα και το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχουν λάβει τα μηνύματα των καιρών και προσβλέπουν στη σταδιακή επίτευξη σημαντικών στόχων μέσα από την αναδιαμορφωμένη τουρκική πολιτική. Δεν είναι τυχαία, άλλωστε, η συγκρατημένη αισιοδοξία του Πατριάρχη για την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, «…για να συνεχίσουμε την ιστορία μας και μαρτυρία μας ως χριστιανική και ελληνική οντότητα στην Κωνσταντινούπολη, όπου έχουμε βαθύτατες ρίζες».

Από την άλλη, η κίνηση της τουρκικής Κυβέρνησης αποτελεί ένα ακόμα δείγμα της πολιτικής του Ταγίπ Ερντογάν που θέλει να βρίσκεται πάντοτε «ένα βήμα μπροστά». Ένα βήμα μπροστά ανάμεσα στις γειτονικές χώρες και στον αραβικό κόσμο, ένα βήμα μπροστά στην εμπέδωση του ηγεμονικού ρόλο της Τουρκίας στην περιοχή και, συνεπώς,  ένα βήμα μπροστά στις σχέσεις του με την Ελλάδα. Σαφέστατα, η κίνηση αυτή του Ερντογάν δεν προέρχεται ούτε από φιλευσπλαχνία, ούτε από ξαφνική αγάπη για τη χριστιανοσύνη. Η κίνηση αυτή εντάσσεται στην τουρκική πολιτική των «μηδενικών προβλημάτων», με βάση την οποία οι γειτονικές χώρες δεν χαρακτηρίζονται πλέον ως «απειλή» αλλά ως στοιχείο συνεργασίας, και αποτελεί ένα δείγμα του τουρκικού «εκμοντερνισμού». Οι δηλώσεις του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών σχετικά με τις τουρκικές επιδιώξεις, δεν μπορούσαν να είναι πιο ξεκάθαρες: «Αυτή η λειτουργία…ενδυνάμωσε το κύρος της Τουρκίας διεθνώς…τέτοιες πρωτοβουλίες προσθέτουν προβολή της Τουρκίας στο διεθνή χώρο, αλλά και στις διμερείς της σχέσεις με άλλες χώρες».

Ταυτόχρονα, με την επαναλειτουργία της Μονής της Παναγίας Σουμελά, ο Τούρκος Πρωθυπουργός θεώρησε ότι κατέρριψε τις επικρίσεις κατά του κόμματος του για θρησκευτικό και εθνικιστικό φανατισμό, και κατάφερε να προβάλει την εικόνα μιας εξευρωπαϊσμένης Τουρκίας που προωθεί τις ευρωπαϊκές κατευθυντήριες γραμμές για την εφαρμογή των θρησκευτικών ελευθεριών και την ανοχή στη διαφορετικότητα. Η προβολή μιας ευρωπαϊκής Τουρκίας που σέβεται τα δικαιώματα των μειονοτήτων και προωθεί τη θρησκευτική ανεκτικότητα, σαφέστατα εξυπηρετεί τον πάγιο στρατηγικό στόχο της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ, στόχος ο οποίος επαναχαρακτηρίζεται ως «εθνική πολιτική» στο αναθεωρημένο Έγγραφο Εθνικής Ασφάλειας της Τουρκίας.

Στο πρόσφατο ταξίδι μου στην Κωνσταντινούπολη, είχα την ευκαιρία να δω από κοντά το μεγαλείο της Αγιάς Σοφιάς και της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, και την απαράμιλλη ομορφιά του Βοσπόρου που ενώνει τη Δύση με την Ανατολή. Είχα όμως, επίσης, την ευκαιρία να δω από κοντά την ευρωπαϊκή εικόνα της Τουρκίας, την απαρχή των μεταρρυθμίσεων που προσπαθεί να πετύχει ο Ερντογάν, αλλά και να νιώσω τη μοναξιά των 1500 Ελλήνων που έχουν απομείνει στην Πόλη των 17 εκ. Τούρκων υπηκόων. Είναι καιρός λοιπόν, ως Ελλάδα και ως Κύπρος, να εκμεταλλευτούμε την πολιτική Ερντογάν «ένα βήμα μπροστά» προς όφελος των εθνικών μας συμφερόντων, και να κάνουμε μαζί ένα κοινό βήμα μπροστά…

 

 

Σάβια Ορφανίδου

Γραμματέας Τύπου και Επικοινωνίας της ΟΝΕ

Μέλος Πολιτικού Γραφείου ΔΗΣΥ