Η πολιτική διάσταση των αθλητικών επεισοδίων

«Τα όσα διαδραματίστηκαν χθες το βράδυ έδειξαν ότι το πνεύμα του 1974 ζει ακόμα στο νησί». Αυτά δήλωσε προχθές ο Τούρκος Υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου, Εγκεμέν Μπαγίς, δραττόμενος της ευκαιρίας να «στήσει στον τοίχο» την ε/κ πλευρά, η οποία, κατά τα λεγόμενα του, «…δεν έχει την επιθυμία της συμβίωσης με ένα δίκαιο και βιώσιμο συμβιβασμό».

Δυστυχώς, σε αυτή την περίπτωση, την αφορμή και τα επιχειρήματα στην Τουρκία να συμπεριφερθεί με τη γνωστή, έμφυτή της αλαζονεία και προκλητικότητα, δώσαμε εμείς οι ίδιοι. Μια μικρή ομάδα ανεγκέφαλων οπαδών που προκάλεσαν επεισόδια εναντίον Τουρκικής ομάδας σε καλαθοσφαιρικό αγώνα, τον οποίο, μάλιστα, κέρδισε η ε/κ ομάδα!

Σίγουρα, δεν είναι η πρώτη φορά που μια μικρή ομάδα ατόμων προκαλεί έκτροπα κατά τη διάρκεια αθλητικών αγώνων. Η βία στον αθλητισμό είναι ένα ευρύτερο κοινωνικό πρόβλημα στο οποίo, με αποφασιστικότητα, πρέπει να εγκύψουν όλοι οι άμεσα εμπλεκόμενοι φορείς: Πολιτεία, σωματεία, οργανωμένοι φίλαθλοι, πολιτικές δυνάμεις. Όμως, όταν τα επεισόδια αυτά στρέφονται εναντίον μιας τουρκικής ομάδας, τότε είναι αυτονόητο ότι το όλο θέμα παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις με απρόβλεπτες, για το εθνικό μας ζήτημα, συνέπειες.

Αναμενόμενη, φυσικά, ήταν η πλήρης τουρκική εκμετάλλευση του γεγονότος, με την άμεση εμπλοκή ακόμη και του Τούρκου Πρωθυπουργού, ο οποίος απαίτησε να μεταφερθεί η τουρκική ομάδα στα κατεχόμενα για να γλυτώσει από το «μένος» των Ε/Κ. Η τουρκική διπλωματία ενήργησε αστραπιαία, καταγγέλλοντας τα επεισόδια στην ΕΕ, στον ΟΗΕ, στην FIBA, ακόμα και στον Έλληνα Υπουργό Εξωτερικών, εκθέτοντας την Κύπρο διεθνώς. Ενδεικτικές της τουρκικής προπαγάνδας ήταν και οι δηλώσεις του Τούρκου Υπουργού Αθλητισμού ότι, «εάν η Τουρκία ενταχθεί στην ΕΕ μαζί με την χώρα αυτή [Κύπρος], ως Τούρκος πολίτης δηλώνω ότι δεν θέλω να είμαι μαζί τους»..!

Από το πιο πάνω συμβάν προκύπτουν ουσιαστικά συμπεράσματα, τα οποία πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη:

Πρώτον, είναι γεγονός ότι, σήμερα, μια μερίδα νεαρών, και όχι μόνο, ατόμων, διακατέχεται από εθνικιστές αντιλήψεις, τις οποίες δυστυχώς συγχύζουν με τον πατριωτισμό και την αγνή αγάπη για την πατρίδα. Όσοι αρνούνται να δούνε αυτή την πραγματικότητα, απλώς στρουθοκαμηλίζουν.

Δεύτερον, αυτή η μερίδα ανθρώπων μπορεί, πολύ εύκολα, να δημιουργήσει προβλήματα στη διαπραγματευτική διαδικασία επίλυσης του κυπριακού και να εκθέσει τη δική μας πλευρά ανεπανόρθωτα.

Τρίτον, η Τουρκία εμφανίζεται πανέτοιμη να εκμεταλλευτεί, άμεσα και αποτελεσματικά, οποιαδήποτε δική μας ενέργεια, παρουσιάζοντας ακόμα και αυτά τα επεισόδια βίας στον αθλητισμό, από μια περιορισμένη μερίδα νεαρών ατόμων, ως δείγμα του «μένους» όλων των Ε/Κ κατά των Τούρκων και ως ακόμη ένα παράδειγμα ότι δεν επιζητούμε την ειρηνική συμβίωση με τους Τ/Κ.

Είναι, συνεπώς, πολύ σημαντικό, τόσο η Κυβέρνηση, όσο και οι πολιτικές δυνάμεις, να καταδικάσουν τέτοιου είδους επεισόδια και να προχωρήσουν στην άμεση λήψη μέτρων, για να διασφαλιστεί ότι παρόμοια φαινόμενα δεν θα επαναληφθούν στο μέλλον. Κυριότερα δε, χρέος όλων μας είναι, μέσω των δικών μας ενεργειών, να συμβάλουμε στην προσπάθεια καταπολέμησης κάθε εθνικιστικής ή και ρατσιστικής έξαρσης, η οποία, ενδεχομένως, να αποβεί εις βάρος των εθνικών μας συμφερόντων.

 

 

Σάβια Ορφανίδου

Γραμματέας Τύπου και Επικοινωνίας της ΟΝΕ

Μέλος Πολιτικού Γραφείου ΔΗΣΥ