Συνώνυμο του άκρατου λαϊκισμού έχει καταντήσει πλέον ο τρόπος που επιλέγει να πολιτεύεται ο Γιώργος Λιλλήκας, στην ανέλπιδη, με βάση τις δημοσκοπήσεις, προσπάθεια του να κερδίσει το εισιτήριο για το δεύτερο γύρο των εκλογών.
Στο κυπριακό, οι μέχρι στιγμής τοποθετήσεις του περιορίζονται στα συνηθισμένα, κενού περιεχομένου, συνθήματα περί «διεκδικητικής» πολιτικής που ακούμε τόσα χρόνια χωρίς χειροπιαστά αποτελέσματα. Ακολουθεί μια επικίνδυνη προσέγγιση, παρουσιάζοντας την Κύπρο ωσάν να έχει, ιδιαίτερα υπό τις παρούσες οικονομικές συγκυρίες, είτε οποιοδήποτε πολιτικό όφελος, ή την ευχέρεια και τη δυνατότητα να απειλήσει την Τουρκία με αναχαίτιση της ευρωπαϊκής της προοπτικής. Δεν έχει καταθέσει καμία συγκεκριμένη πολιτική πρόταση για το πώς θα διαπραγματευτεί το κυπριακό σε περίπτωση εκλογής του, ποια θα είναι η μορφή των συνομιλιών και το πλαίσιο λύσης, ποια θα είναι η εξωτερική του πολιτική και πως θα καταστεί η Τουρκία υπόλογος για τις πράξεις της. Ο ίδιος και οι οπαδοί του, το μόνο που πράττουν καθημερινώς είναι να λαϊκίζουν, εκτοξεύοντας ανυπόστατες κατηγορίες εναντίον ανθυποψηφίων του και αναμασώντας το παρελθόν σαν ένα χαλασμένο ράδιο που έχει κολλήσει. Χωρίς επιχειρήματα. Χωρίς όραμα. Χωρίς προοπτική και ελπίδα για το μέλλον.
Στην οικονομία δε τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο επικίνδυνα. Είναι φανερό ότι ο Γιώργος Λιλλήκας έχει συνειδητά επιλέξει το δρόμο της αντιμνημονιακής πολιτικής για σκοπούς εκμαίευσης της ψήφου του απλού πολίτη, επενδύοντας, προφανώς, στην απόλυτα δικαιολογημένη αγανάκτηση και οργή του κόσμου για τα επώδυνα μέτρα που έρχονται με την υπογραφή του Μνημονίου. Οι πρόσφατες του δηλώσεις περί «προτεκτοράτα» και «εκχώρηση κρατικής κυριαρχίας» στην Τρόικα σε περίπτωση υπογραφής του Μνημονίου, το μόνο που πετυχαίνουν είναι να εντείνουν το φόβο και την αβεβαιότητα των πολιτών και να δημιουργούν ακόμη μεγαλύτερη ζημιά στην προσπάθεια επίτευξης συγκλίσεων με την Τρόικα. Η προσέγγιση του δε ότι υπάρχουν και άλλες λύσεις πέραν από την υπογραφή του Μνημονίου, θεωρώντας την πρόταση του για την, από τώρα, αξιοποίηση του φυσικού αερίου εφικτή, το μόνο που μου θυμίζει είναι τη γνωστή λαϊκή ρήση «σούζει τα πόθκια του προτού καβαλιτζαιψει»!
Αυτό που προφανώς διαφεύγει του κ. Λιλλήκα στην τακτική που επέλεξε να ακολουθήσει, είναι πως, ΗΓΕΤΗΣ, ονομάζεται αυτός που καθοδηγεί το λαό και όχι αυτός που καθοδηγείται από τον λαό. Είναι αυτός που, μπροστά στην κατάρρευση που πλησιάζει επικίνδυνα, δεν λαϊκίζει με ανέφικτες προτάσεις και ζημιογόνες δηλώσεις. Είναι αυτός που την κρίσιμη στιγμή θα κοιτάξει το λαό στα μάτια και θα του πει τις πικρές αλήθειες με όποιο πολιτικό κόστος. Είναι αυτός που θα διαχειριστεί την όλη κατάσταση με όραμα και τεκμηριωμένες και εφικτές λύσεις. Είναι αυτός που θα βάλει σε δεύτερη μοίρα το εγώ και θα προτάξει το εμείς για το συμφέρον της τόπου.
Ο Γιώργος Λιλλήκας μπορεί να συνεχίσει την αδιέξοδη πολιτική του άκρατου λαϊκισμού μέχρι τέλους. Μπορεί επίσης, εάν το επιθυμεί, να προσθέσει και τη δική μου «λασπολογία» περί άκρατου λαϊκισμού, στη «Γωνιά της Λάσπης» που πρόσφατα δημιούργησε με δήθεν «λάσπη» που διαδίδεται εναντίον του, η οποία αποτελεί και το πιο τρανό παράδειγμα άκρατου λαϊκισμού και εξευτελισμού της έννοιας της πολιτικής. Όμως εδώ θα είμαστε όλοι και την επόμενη μέρα. Και τελικός κριτής όλων μας, οι πολίτες.