Κάθε χρόνο, οι εορτασμοί των εθνικών επετείων αποτελούν την ένδειξη σεβασμού και εκτίμησης προς τους ανθρώπους που έγραψαν με αίμα την ιστορία του έθνους μας και θυσιάστηκαν για το υπέρτατο ιδανικό, την ελευθερία της πατρίδας.
Σίγουρα, λάθη έγιναν πολλά τότε. Είτε κατά τη διάρκεια των εθνικών εξεγέρσεων, είτε μετά. Λάθη που οδήγησαν σε εμφύλιο, ιδεολογικό ή δικοινοτικό διχασμό. Λάθη που προήλθαν από κακή κρίση, από αφέλεια ή από υπέρμετρη φιλοδοξία και ματαιοδοξία. Λάθη αμφισβητούμενα. Λάθη προδοσίας και φανατισμού. Λάθη που είχαν τραγικές συνέπειες, τις οποίες πληρώνουμε ακόμα και σήμερα.
Η αυτοθυσία όμως, η ανδρεία και η μεγάλη πίστη όλων αυτών που έπεσαν μαχόμενοι για την πατρίδα δεν μπορούν να επισκιαστούν από κανένα λάθος. Ούτε μπορούν να διαγραφούν από την οποιαδήποτε κατάληξη είχαν οι εθνικές εξεγέρσεις. Ο ηρωισμός των γνήσιων πατριωτών που πολέμησαν «υπέρ πίστεως και πατρίδος» είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός που έχει γράψει τις πιο λαμπρές και χρυσές σελίδες της σύγχρονης ιστορίας του έθνους μας.
Είναι ακριβώς αυτόν τον ηρωισμό που τιμούμε κάθε χρόνο με τις εκδηλώσεις των εθνικοφρόνων σωματείων, τις παρελάσεις, τα εθνικά μνημόσυνα και τις λαμπαδηφορίες. Είναι ακριβώς αυτή την αυτοθυσία και αυταπάρνηση που πρέπει να διδάξουμε στους μαθητές μας σήμερα. Είναι με αυτά τα ιδανικά που πρέπει να γαλουχήσουμε τα παιδιά μας και τις μελλοντικές γενιές
Όμως παράλληλα, έχουμε υποχρέωση απέναντι στα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας, να διδαχθούμε από τα λάθη που έγιναν τότε. Πρέπει να πάρουμε τα μηνύματα της ιστορίας μας, να προβληματιστούμε και να αναδιπλωθούμε. Ο Κικέρων (ρωμαίος ρήτορας και πολιτικός) είχε πει προ Χριστού, ότι «η ιστορία είναι φως της αλήθειας, μάρτυρας των καιρών, δάσκαλος της ζωής». Και είναι αλήθεια. Η ιστορία μας δείχνει το δρόμο, μας εμπνέει, μας διδάσκει. Μας μαρτυρά τις συνέπειες των λαθών μας και μας διαφωτίζει ότι η διχόνοια, η ματαιοδοξία, η έλλειψη στρατηγικής και ξεκάθαρου οράματος θα πρέπει να είναι χαρακτηριστικά μιας άλλης εποχής και όχι της δικής μας.
Σήμερα δεν χρειάζεται να πολεμήσουμε με όπλα. Ούτε να χύσουμε το αίμα μας για να μπορούμε να περπατούμε ελεύθεροι στον τόπο μας. Αυτό το έκαναν άλλοι για εμάς. Σήμερα πρέπει να προσαρμόσουμε τα διδάγματα της ιστορίας στα σημερινά δεδομένα. Οι καιροί έχουν αλλάξει, τα τετελεσμένα των λανθασμένων κινήσεων του παρελθόντος δυστυχώς έχουν εδραιωθεί, και ο εθνικός μας στόχος, σήμερα, διαφέρει από το όραμα και το όνειρο όλων αυτών των νέων που θυσιάστηκαν για την πατρίδα τότε.
ήμερα χρειάζεται να πολεμήσουμε για την εξεύρεση μιας βιώσιμης και λειτουργικής λύσης που θα οδηγεί στην επανένωση της πατρίδας μας. Χρειάζεται να κτίσουμε συμμαχίες, να ασκήσουμε εντέχνως τη διπλωματία μας και να εφαρμόσουμε μια ολοκληρωμένη εθνική στρατηγική.
Σήμερα, θα πρέπει να έχουμε την πολιτική ωριμότητα και τη διορατικότητα να αντιληφθούμε ότι η επίτευξη του εθνικού μας στόχου θα γίνει πραγματικότητα μόνο όταν καταφέρουμε να ταυτίσουμε τα εθνικά μας συμφέροντα με αυτά του διεθνούς και ευρωπαϊκού παράγοντα. Μόνο με την τακτική του πολιτικού ρεαλισμού θα καταφέρουμε να απεγκλωβιστούμε από τις τουρκικές μεθοδεύσεις και να αναγκάσουμε την Τουρκία να λύσει το Κυπριακό. Για το λόγο αυτό, επιβάλλεται με κάθε τρόπο να εντατικοποιήσουμε και να συγκεκριμενοποιήσουμε την εξωτερική μας πολιτική εκεί που μας συμφέρει: στο χώρο της ΕΕ και των περιφερειακών δυνάμεων της Ανατολικής Μεσογείου.
Στη σημερινή εποχή, υπάρχουν αρκετοί που θεωρούν τους εορτασμούς των εθνικών επετείων ως ξεπερασμένους ή ακόμα ως εξάρσεις εθνικισμού και ακραίου πατριωτισμού. Προσωπικά, δεν συμφωνώ. Πιστεύω ακράδαντα ότι αυτοί οι εορτασμοί επιβάλλονται, και ως φόρος τιμής σε αυτούς που θυσιάστηκαν, αλλά και για να θυμόμαστε και να διδασκόμαστε από την ιστορία μας. Γιατί, οι λαοί που δεν μεταφέρουν στις νέες γενιές την ιστορία τους διαγράφονται από αυτή.