Πριν λίγες μέρες, σε ομιλία του στους ομογενείς της Αμερικής, ο Πρόεδρος Χριστόφιας, αναφερόμενος στις αντιδράσεις των πολιτικών κομμάτων (πλην του ΑΚΕΛ) για τα οφέλη προς τους Τουρκοκύπριους από την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου «ανεξαρτήτως συνθηκών», δήλωσε ότι, «…αυτό δυστυχώς είναι το χάλι μας στην Κύπρο…θέλω να πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα συνετιστούμε όλοι και να θέσουμε τον τόπο μας πάνω από τον εαυτό μας».
Ως Κύπριος πολίτης που ακούει αυτά τα λόγια από τον πρώτο πολίτη της Κύπρου και μάλιστα σε ομογενείς στο εξωτερικό, οι οποίοι ενδεχομένως να μην έχουν ούτε πλήρη αλλά ούτε και έγκαιρη πληροφόρηση για το τι πραγματικά συμβαίνει στην Κύπρο, αγανακτώ! Και δικαίως αναρωτιέμαι, για ποιο «χάλι» ακριβώς μιλά ο Πρόεδρος Χριστόφια;
Για το «χάλι» της πορείας των διαπραγματεύσεων στο κυπριακό; Όταν για περίπου δύο χρόνια ο Πρόεδρος Χριστόφιας είχε την ευκαιρία να λύσει το κυπριακό με το «σύντροφο» Ταλάτ και τη στήριξη του Δημοκρατικού Συναγερμού, και όχι μόνο δεν το έπραξε αλλά αρνήθηκε να κλειδώσει και τις συγκλίσεις που επιτεύχθηκαν τότε με τον Ταλάτ σε σημαντικά κεφάλαια; Η για το γεγονός ότι πεισματικά αρνείται να εμπλέξει την Τουρκία στις διαπραγματεύσεις, μέσω της διεύρυνσης της υφιστάμενης διαδικασίας, ενώ γνωρίζει πως στην Τουρκία βρίσκεται το κλειδί της λύσης;
Για το «χάλι» της «Δίκαιης Κοινωνίας» του; Εδώ τι να πρωτο-θυμηθούμε: Την απόδραση του Αντώνη Προκοπίου Κίτα κάτω από τη μύτη της αστυνομίας; Την, κατά το ΑΚΕΛ, «αξιοκρατία» του ρουσφετιού (βλ. email γραμματέας ΓΓ του ΑΚΕΛ και φαξ του τέως Διευθυντή του προεδρικού Γραφείου); Τα εμφυτεύματα Παπασάββα που στοίχησαν στους φορολογούμενους πολίτες €17,000; Ή το μέγα σκάνδαλο Μολέσκη και τις «κουμπαροφιλίες» που επηρέασαν δυσμενώς τη διαδικασία προετοιμασίας της Κύπρου για την ανάληψη της Προεδρίας της ΕΕ;
Για το «χάλι» των δηλώσεων του Προέδρου Χριστόφια, τόσο στο εσωτερικό, αλλά κυριότερα στο εξωτερικό; Για τις δύο μητέρες πατρίδες που εισέβαλαν στην Κύπρο το 1974; Για τα οφέλη προς τους Τουρκοκυπρίους από το φυσικό αέριο ακόμη και χωρίς λύση του κυπριακού; Για το ανεργιακό επίδομα που τάχατες έπαιρνε πρώην Υπουργός της Διακυβέρνησης Κληρίδη, αλλά που τελικά όντως έπαιρνε στενός συνεργάτης του Προέδρου Χριστόφια; Για στοχευμένη και οργανωμένη προσπάθεια της αντιπολίτευσης για την πολιτική του εξόντωση;
Ή, μήπως ο Πρόεδρος Χριστόφιας εννοούσε το «χάλι» μας για τη φονική έκρηξη στο Μαρί; Γιατί αυτό σίγουρα είναι το μεγαλύτερο μας «χάλι». Γιατί, καμία προηγούμενη κυβέρνηση, λόγω των προσωπικών πολιτικών χειρισμών του εκάστοτε Προέδρου της Δημοκρατίας, δεν κατάφερε να ανατινάξει τη μισή Κύπρο. Ούτε να οδηγήσει στο θάνατο 13 λεβέντες, ούτε να καταστρέψει το μεγαλύτερο ηλεκτροπαραγωγό σταθμό της χώρας, ούτε να φέρει την οικονομία μας στο χείλος της καταστροφής, ούτε να αναγκάσει τους πολίτες να υποστούν επί ένα μήνα διακοπές στο ηλεκτρονικό ρεύμα (εν έτει 2011!), ούτε ακόμη να αγανακτήσει τους πολίτες σε τέτοιο βαθμό ούτως ώστε να τους οδηγήσει σε χιλιάδες έξω από το Προεδρικό για διαμαρτυρία.
Αν κάποιος αναλογιστεί τα πιο πάνω σίγουρα φτάνει στο συμπέρασμα ότι στην Κύπρο έχουμε το μαύρο μας το «χάλι». Αλλά δυστυχώς, για τον Πρόεδρο Χριστόφια, είναι το δικό του μαύρο «χάλι» που ζούμε τα τελευταία χρόνια. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει πλέον ότι τα πιο πάνω απορρέουν, είτε από δικές του αποφάσεις, είτε από δικούς του λάθος χειρισμούς, είτε από δικής του ανικανότητας να διορίσει σε καίρια πόστα ικανούς ανθρώπους.
Ο Πρόεδρος Χριστόφιας στην ομιλία του είπε επίσης ότι, «…φεύγω από την Κύπρο δυστυχής, γιατί το εσωτερικό μας μέτωπο είναι θρύψαλα». Μήπως είναι καιρός Πρόεδρε να ευτυχήσουμε και εμείς και εσύ;
Σάβια Ορφανίδου
Αναπληρωτής Γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού
και Μέλος Πολιτικού Γραφείου ΔΗΣΥ