Τα επεισόδια βίας μεταξύ νεαρών οπαδών του ΑΠΟΕΛ και της Ομόνοιας και η απόπειρα δολοφονίας φιλάθλου στο πρόσφατο ντέρμπι των «αιωνίων», αμαύρωσαν για ακόμη μια φορά το κυπριακό ποδόσφαιρο. Κυβέρνηση, πολιτικά κόμματα, και αρμόδιοι φορείς καταδίκασαν για χιλιοστή φορά τα επεισόδια και περιορίστηκαν, ως συνήθως, σε στερεότυπες δηλώσεις σχετικά με τη σοβαρότητα του προβλήματος και την αναγκαιότητα για άμεση λήψη μέτρων. Χωρίς καμιά σοβαρή ένδειξη ότι αυτά που λέγονται τόσο καιρό θα μετουσιωθούν επιτέλους σε πράξη για την αποτελεσματική αντιμετώπιση του όλου ζητήματος.
Δεν είναι η πρώτη φορά που νεαροί χούλιγκαν, αυτοαποκαλούμενοι «φίλαθλοι», προκαλούν έκτροπα κατά τη διάρκεια αθλητικών αγώνων. Η βία στον αθλητισμό είναι ένα ευρύτερο κοινωνικό πρόβλημα στο οποίo, με αποφασιστικότητα, πρέπει να εγκύψουν όλοι οι άμεσα εμπλεκόμενοι φορείς: πολιτεία, σωματεία, οργανωμένοι φίλαθλοι, εκπαιδευτικά ιδρύματα, πολιτικές δυνάμεις, αστυνομία.
Πολλοί είναι οι παράγοντες που συμβάλλουν στην επέκταση του προβλήματος, εντείνοντας την κοινωνική του διάσταση. Η νεανική παραβατικότητα έχει χτυπήσει «κόκκινο» καθώς δεν είναι λίγα τα κρούσματα βίας που παρατηρούνται εκτός και εντός των σχολικών μονάδων. Ο αλκοολισμός και ιδιαίτερα τα ναρκωτικά έχουν παρεισφρύσει σε σχολεία και σπίτια, αυξάνοντας τον αριθμό των θανάτων από αυτές τις εξαρτήσεις. Από την άλλη, η έξαρση των φαινομένων ρατσισμού και μισαλλοδοξίας ελλοχεύει σοβαρότατους κινδύνους, καθώς οδηγεί στην καλλιέργεια μίσους και φανατισμού. Οι σκηνές φανατισμού που εξελίχθηκαν μπροστά στις κάμερες τηλεοπτικών συνεργείων σε σχολεία μέσης εκπαίδευσης, πριν το μεγάλο ντέρμπι, μόνο φόβο και ανησυχία μπορούν να προκαλέσουν.
Όμως, πέραν από την κοινωνική του διάσταση, το πρόβλημα της βίας στα γήπεδα έχει καταστεί, τα τελευταία χρόνια, περισσότερο πολιτικό ζήτημα. Η ατμόσφαιρα που επικράτησε στο πρόσφατο ντέρμπι των «αιωνίων», το οποίο χαρακτηρίζεται από κάποιους, ως ντέρμπι μεταξύ «δεξιάς και αριστεράς», καταδεικνύει για ακόμη μια φορά του λόγου το αληθές: από τη μια το μεγάλο σφυροδρέπανο, οι φανέλες του Τσε και τα υβριστικά συνθήματα κατά της ελληνικής σημαίας, και από την άλλη, οι ελληνικές σημαίες, οι φανέλες του Γρίβα και τα υβριστικά συνθήματα κατά του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Ανεγκέφαλοι φίλαθλοι κάθε ηλικίας έχουν, δυστυχώς, μετατρέψει ποδοσφαιρικούς αγώνες σε ιδεολογικοπολιτικές διαμάχες, χρησιμοποιώντας είτε ιερά σύμβολα, είτε σύμβολα κενού περιεχομένου.
Ηθικοί αυτουργοί της πολιτικοποίησης και κομματικοποίησης του ποδοσφαίρου είναι τα αθλητικά σωματεία, οι οργανωμένοι φίλαθλοι, αλλά και τα πολιτικά κόμματα. Κανένας δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Όλοι οι άμεσα εμπλεκόμενοι φορείς, είτε με τον ένα είτε με τον άλλο τρόπο, έχουν κλείσει τα μάτια στο ολοένα και αυξανόμενο πρόβλημα που έβλεπαν να εξελίσσεται μπροστά τους, έχουν εμβολιάσει νεαρούς οπαδούς με φανατισμό και μίσος για την αντίπαλη ομάδα, και έχουν αποσιωπήσει γεγονότα για εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι, τόσο για αυτό το συμβάν, όσο και για τα επεισόδια που διεξήχθηκαν σε προηγούμενους αγώνες, η αστυνομία δεν έχει καταφέρει να συλλάβει τους χούλιγκαν που διέπραξαν αυτά τα έκτροπα και να επιβάλει κατασταλτικές ποινές.
Η βία στα γήπεδα δεν είναι μόνο ακροδεξιό, ούτε μόνο ακροαριστερό φαινόμενο. Είναι ένα πολύ σοβαρό, κοινωνικό-πολιτικό ζήτημα το οποίο αφορά όλους, ανεξαρτήτως ιδεολογικοπολιτικής ταυτότητας. Είναι ένα ζήτημα που πρωτίστως έχει να κάνει με τη σωστή διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας, από την οικογένεια, το σχολείο και την κοινωνία. Είναι επίσης ένα ζήτημα που χρήζει άμεσης αντιμετώπισης με την εφαρμογή αποτελεσματικών μέτρων για να αποφευχθούν παρόμοια περιστατικά στο μέλλον. Όσο η πολιτεία δε θέτει σε εφαρμογή ένα συνολικό σχεδιασμό, και όσο συνεχίζεται αυτή η ατολμία και η απάθεια των υπεύθυνων φορέων, τόσο πιο κοντά πλησιάζουμε στο να θρηνήσουμε θύματα.
Σάβια Ορφανίδου
Γραμματέας Τύπου και Επικοινωνίας της ΟΝΕ
Μέλος Πολιτικού Γραφείου ΔΗΣΥ