Η οικονομία χρειάζεται Ηγέτη!
Στην πρόσφατη του ομιλία στη μεγαλειώδη συγκέντρωση των φίλων και υποστηρικτών του στη Λεμεσό, ο Αβέρωφ Νεοφύτου έκανε μια ξεκάθαρη και ειλικρινή παραδοχή λέγοντας, «…Καταλαβαίνω την απογοήτευση που νιώσατε πολλές φορές. Από όλους μας. Από το πολιτικό σύστημα. Από εμένα προσωπικά. Απολογούμαι αν σας πίκρανα. Αν σας στενοχώρησα. Αν κάποια φορά δεν σας έσφιξα το χέρι. Αν δε σας απάντησα στο τηλέφωνο. Το ξέρω. Δεν κέρδισα τη συμπάθεια. Ούτε τη δημοφιλία. Ναι, δεν προστάτευσα το πολιτικό μου κεφάλαιο. Αλλά προσπαθούσα και προσπαθώ να προστατέψω την οικονομία μας».
Η πιο πάνω παραδοχή συνοψίζει στην ουσία όλη την πολιτική διαδρομή του Αβέρωφ Νεοφύτου. Ενός πολιτικού, ο οποίος, είτε λόγω χαρακτήρα είτε λόγω πεποιθήσεων, δεν διεκδίκησε ποτέ τη συμπάθεια των πολιτών και ως εκ τούτου δεν υπήρξε ιδιαίτερα δημοφιλής. Ενός πολιτικού όμως που μια ολόκληρη ζωή στην πολιτική διεκδικούσε την αναγνώριση και την εκτίμηση ότι μπορεί και έχει την εμπειρία, τη δύσκολη στιγμή, να δώσει λύσεις και να μας βγάλει από το αδιέξοδα. Όπως ακριβώς έπραξε κατά τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση που έζησε η χώρα μας το 2013, όπως έπραξε μέσα στην υγειονομική κρίση το 2020, όπως πράττει και σήμερα κατά την παρούσα ενεργειακή κρίση. Και αυτή είναι μια παραδοχή που δεν την κάνουμε μόνο εμείς, αλλά και οι πλείστοι πολιτικοί του αντίπαλοι διαχρονικά.
Το έχουμε πει πολλάκις τους τελευταίους μήνες. Πλησιάζει ένας πολύ δύσκολος χειμώνας για όλη την Ευρώπη, ενδεχομένως ο χειρότερος από το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Η εισβολή στην Ουκρανία από την Ρωσία εντείνεται, ο πληθωρισμός είναι στα ύψη, η ακρίβεια σε αγαθά πρώτης ανάγκης αλλά ιδιαίτερα στα καύσιμα και στο ρεύμα «κατασπαράσσει» το διαθέσιμο εισόδημα των πολιτών, και ο τεράστιος οικονομικός αντίκτυπος σε πολλές Ευρωπαικές οικονομίες είναι κάτι περισσότερο από πραγματικός.
Δημιουργείται συνεπώς το εύλογο ερώτημα. Ποιος πραγματικά μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτές τις αυξημένες και σοβαρότατες ευθύνες που δημιουργούνται από αυτούς τους εξωτερικούς παράγοντες και επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό την οικονομία της χώρας μας; Ποιος μπορεί να οδηγήσει την Κύπρο με ασφάλεια μέσα από τις συμπληγάδες μιας ακόμη οικονομικής και ενεργειακής κρίσης; Ποιος έχει δείξει δείγματα γραφής εδώ και δεκαετίες ότι μπορεί να «κουμαντάρει» τα θέματα οικονομίας, και μάλιστα σε πολύ δύσκολες για τον τόπο μας εποχές;
Ας μιλήσουμε σοβαρά επιτέλους. Τα προβλήματα της οικονομίας δεν λύνονται ούτε με χειραψίες, ούτε με χαμόγελα, ούτε με γενικολογίες. Και βεβαίως, δεν λύνονται ούτε με τις προσεγγίσεις της αριστεράς, τις συνέπειες των οποίων ζούμε ακόμη στο πετσί μας εδώ και μια δεκαετία! Τα προβλήματα της οικονομίας λύνονται με σοβαρότητα, με υπευθυνότητα, με επιμονή στο σωστό και στο εφικτό. Λύνονται με μελετημένες και ορθολογιστικές προσεγγίσεις, που δεν αντιβαίνουν ούτε του κοινοτικού κεκτημένου, ούτε του Συντάγματος της Δημοκρατίας. Λύνονται από πολιτικούς που λένε τα πράγματα με το όνομα τους και δεν χαϊδεύουν τα αυτιά με λαϊκισμούς και συνθήματα. Και λύνονται από ηγέτες που τη δύσκολη στιγμή επιλέγουν την οδό που εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον και όχι το πολιτικό τους κεφάλαιο.
Οι Προεδρικές του 2023 θα κρίνουν την πορεία του τόπου μας για τα επόμενα κρίσιμα χρόνια. Ζούμε πρωτόγνωρες γεωπολιτικές ανακατατάξεις, ζούμε στην εποχή των πυρηνικών απειλών, ζούμε στην εποχή της παράνοιας του κατοχικού ηγέτη. Δεν υπάρχει περιθώριο ούτε για πειραματισμούς, ούτε για πισωγυρίσματα. Υπάρχει υποψήφιος που συγκεντρώνει όλα τα πιο πάνω χαρακτηριστικά, τα οποία μπορεί να μην κερδίζουν τη συμπάθεια των πολιτών, αλλά κερδίζουν το μέλλον τους. Και αυτός είναι ο Αβέρωφ Νεοφύτου και ο Δημοκρατικός Συναγερμός!
