«Ο πολιτικός οφείλει να ακολουθεί στις σχέσεις του με το λαό, την πολιτική της αλήθειας και της ειλικρίνειας. Πρέπει να έχει το θάρρος να λέγει την αλήθεια και να ακούει τις ύβρεις. Έργο των πολιτικών πρέπει να είναι η αλήθεια, έστω και πικρή. Έχει καθήκον ο πολιτικός να αντιμετωπίζει και τις πλάνες του πλήθους και να το διαπαιδαγωγεί. Δεν έχει το δικαίωμα να επηρεάζεται ούτε από τα συναισθήματά του ούτε από την κοινή γνώμη.
Τίποτε δεν υπάρχει ωραιότερο από το να αντιμετωπίζει κανείς την κοινή γνώμη…όταν ακόμα πρόκειται να διακινδυνεύσει τη δημοτικότητά του για να υποστηρίξει το συμφέρον της πατρίδας.»
Άρθρο 6(γ) της Ιδρυτικής Διακήρυξης του Δημοκρατικού Συναγερμού.
Επίκαιρη όσο ποτέ άλλοτε η βασική αρχή του Δημοκρατικού Συναγερμού για το πως ένας πολιτικός και ιδιαίτερα ένας ηγέτης, θα πρέπει να αντιμετωπίζει τους πολίτες. Για την ανάγκη για ένα ηγέτη τη δύσκολη ώρα, όχι μόνο να έχει την ικανότητα να διαχειριστεί τις κρίσεις, αλλά και να μπορεί να κοιτάξει κατάματα τους πολίτες και να πει αλήθειες που θα πονέσουν. Και να προχωρήσει σε δύσκολες αλλά τόσο αναγκαίες λύσεις που θα υπηρετούν στο σύνολο, και όχι ξεχωριστά, τους πολίτες της Κύπρου. Γιατί θα γνωρίζει ότι πάντα το συλλογικό καλό υπερτερεί.
Είχαμε και έχουμε τέτοιους ηγέτες στο Δημοκρατικό Συναγερμό προεξάρχοντως του αείμνηστου ιδρυτή της παράταξης μας, Γλαύκου Κληρίδη. Πάντα από το χρέος μη κινούμενος, εκεί που το καθήκον πρόσταζε, εκεί που η πατρίδα χρειαζόταν, εκεί που η μοίρα όριζε. Με αυτές τις αρχές και αξίες εμβολίασε το κόμμα που ο ίδιος ίδρυσε, ένα κόμμα το οποίο η ιστορία όρισε να είναι παρόν στα δύσκολα, να είναι κόμμα ευθύνης και ρεαλισμού, να βρίσκει λύσεις και να υπηρετεί το κοινό καλό του Κυπριακού Ελληνισμού. Το απέδειξε άλλωστε στην πορεία των δεκαετιών που πέρασαν. Το απέδειξε ιδιαίτερα κατά την τελευταία δεκαετία διακυβέρνησης του Νίκου Αναστασιάδη, σε κάθε φουρτούνα, σε κάθε τρικυμία, αλλά και σε κάθε λιμάνι που πιάναμε μετά την καταιγίδα. Γιατί ο Δημοκρατικός Συναγερμός ξέρει πως να μετατρέπει τις κρίσεις σε ευκαιρίες, ξέρει να προσαρμόζεται και να εκσυγχρονίζεται, ξέρει πως να οδηγήσει το καράβι που ονομάζεται Κύπρος, μέσα από τις συμπληγάδες ενός αβέβαιου και ασταθούς παγκόσμιου περιβάλλοντος που δυστυχώς διανύουμε σήμερα.
Επίκεντρο του πυλώνα σταθερότητας και ασφάλειας της Κύπρου υπήρξε διαχρονικά ο Αβέρωφ Νεοφύτου. Ένας πολιτικός που ακολουθώντας πιστά μία από τις βασικές αρχές της Ιδρυτικής Διακήρυξης όπως αναφέρεται πιο πάνω, τη δύσκολη ώρα κοίταξε κατάματα τον λαό και είπε αλήθειες που πόνεσαν. Που έβαλε την σφραγίδα του σε γενναίες αποφάσεις, οι οποίες εκ των υστέρων αποδείχθηκαν σωτήριες για όλους του πολίτες της Κύπρου. Ένας πολιτικός που αψήφησε πολλές φορές το πολιτικό κόστος για να υπηρετήσει το εθνικό καλό, που δεν μασάει τα λόγια του, μακριά από συνθήματα και λαϊκισμούς. Με συνέπεια στον πολιτικό του λόγο και με τον λόγο του να είναι συμβόλαιο όπως μας είπε ότι του έμαθε ο πατέρας του Πικής από την Αργάκα.
Ένα τέτοιο πολιτικό χρειάζεται και σήμερα η πατρίδα μας για να υπηρετήσει το ύπατο αξίωμα της Δημοκρατίας. Συνεχίζοντας τη συνετή και θετική πορεία της κυβέρνησης Αναστασιάδη στα θέματα οικονομίας, στα εσωτερικά μας ζητήματα αλλά και στην εξωτερική πολιτική. Ένα πολιτικό που να πιστεύει πραγματικά στην ανάγκη για απελευθέρωση και επανένωση του τόπου μας. Ένα πολιτικό που να αγαπά τον τόπο και τους πολίτες του και να το αποδεικνύει καθημερινώς μέσα από τις πράξεις και τα έργα του.
Το διακύβευμα των επερχόμενων Προεδρικών εκλογών είναι πολύ μεγαλύτερο από ένα πρόσωπο. Το διακύβευμα αφορά πάνω από όλα το μέλλον αυτής της πατρίδας που με τόσες θυσίες και τόσο κόπο προσπαθούμε να πάρουμε μπροστά. Αφορά την αδήριτη ανάγκη να μην «ξεστρατίσουμε» από τον δρόμο του ορθολογισμού και του ρεαλισμού που για σχεδόν μια δεκαετία μας δίνει τη δυνατότητα να στηρίξουμε τον τόπο και τους συμπολίτες μας. Και με γνώμονα αυτό το διακύβευμα οφείλουμε να λάβουμε τις αποφάσεις μας για τις Προεδρικές Εκλογές.
