Εάν διανύαμε μια προεκλογική περίοδο για προεδρικές εκλογές στις δεκαετίες που πέρασαν, ο κρατικός προϋπολογισμός μάλλον θα ήταν ελλειμματικός. Και ο λόγος πολύ απλός: γιατί η εκάστοτε Κυβέρνηση θα άνοιγε τα ταμεία του κράτους για να ικανοποιήσει τα αιτήματα ενόψει εκλογών.
Και ύστερα ήρθε η μεγάλη οικονομική κρίση και μας ισοπέδωσε. Και τα παθήματα του παρελθόντος έγιναν μαθήματα για την Κυβέρνηση Αναστασιάδη – Δημοκρατικού Συναγερμού. Για τα περισσότερα από τα τελευταία 10 χρόνια, ο κρατικός προϋπολογισμός δεν είναι μόνο ισοσκελισμένος αλλά και πλεονασματικός. Και αυτό οφείλεται στη συνετή και ορθολογιστική οικονομική διαχείριση που ακολουθείται από αυτή την Κυβέρνηση από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε το 2013. Αυτή τη σωστή διαχείριση που οδήγησε την οικονομία μας από την ύφεση στην ανάπτυξη, από τα ελλείμματα στα πλεονάσματα, από την καχυποψία στην αξιοπιστία, και από την αστάθεια και αβεβαιότητα στη σταθερότητα και ασφάλεια του οικονομικού μας συστήματος.
Μέσα σε ένα πολύ δύσκολο παγκόσμιο οικονομικό κλίμα, το οποίο χαρακτηρίζεται από μεγάλη αβεβαιότητα, ακρίβεια και υψηλά επίπεδα πληθωρισμού, η κυπριακή οικονομία για ακόμη μια φορά παρουσιάζει έντονα σημάδια ανθεκτικότητας με ρυθμούς ανάπτυξης μέχρι και 6% του ΑΕΠ (διπλάσιο του μέσου όρου της ευρωζώνης), με χαμηλή ανεργία στο 7% (στα ίδια επίπεδα με την ευρωζώνη), με πρωτογενή πλεόνασμα 2.7% του ΑΕΠ, ενώ το δημόσιο χρέος αναμένεται να κλείσει στο 89.3% του ΑΕΠ για το 2022, με μείωση κάθε χρόνο κατά περίπου 12%.
Για όσους νομίζουν ακόμη ότι αυτά είναι απλώς αριθμοί, οι οποίοι δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματική οικονομία, επισημαίνουμε ότι τα πιο πάνω δεν είναι αποτέλεσμα πολιτικής λιτότητας, αλλά αποτέλεσμα ενίσχυσης της ανάπτυξης, της απασχόλησης και των επενδύσεων, χωρίς αύξηση στις φορολογίες και χωρίς αποκοπές στις δαπάνες. Είναι αυτοί οι αριθμοί που έχουν δώσει την ευχέρεια στο κράτος να διατηρήσει την οικονομία στην επενδυτική βαθμίδα και να δανειστεί με χαμηλά επιτόκια από τις διεθνείς αγορές, για να στηρίξει το δημόσιο αλλά ιδιαίτερα τον ιδιωτικό τομέα μέσα στην πανδημία με σχεδόν €3δις. Είναι αυτοί οι αριθμοί που επέτρεψαν στο κράτος να προωθήσει ήδη τρεις δέσμες μέτρων ύψους περίπου €400εκ για στήριξη των πολιτών έναντι της ακρίβειας και του πληθωρισμού. Είναι αυτοί οι αριθμοί που ενισχύουν το κράτος πρόνοιας με προβλεπόμενες κοινωνικές παροχές για την τριετία 2023-2025 ύψους €5δις (ΕΕΕ, επιδόματα, στεγαστικά σχέδια, φοιτητική χορηγία, συνταξιούχοι κτλ.). Και είναι αυτοί οι αριθμοί που στήριξαν την πολιτική βούληση για να εφαρμόσουμε μεγάλες μεταρρυθμίσεις όπως το ΓΕΣΥ, τη μεγαλύτερη κατάκτηση του Κύπριου πολίτη. Στήριξη, όχι στους λίγους και στους ελίτ, αλλά στις ευάλωτες ομάδες, σε αυτούς που το έχουν ανάγκη, στη μεσαία τάξη.
Αυτή η ασφάλεια που νιώθουν οι πολίτες για την οικονομία μας, η οποία απορρέει από τα γερά θεμέλια που όλοι με θυσίες και κόπο κτίσαμε ξανά από το 2013, δεν είναι δεδομένη. Όπως δεν είναι δεδομένη και η κοινωνική στήριξη του κράτους προς τους πολίτες σε περιόδους παγκόσμιας κρίσης όπως η παρούσα ενεργειακή κρίση. Αν λάβουμε υπόψη και το πρόσφατο τραγικό παράδειγμα του Ηνωμένου Βασιλείου, το οποίο σχεδόν ισοπέδωσε την 5η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου, τότε δεν είναι υπερβολή να τονίσουμε ότι μια λάθος κίνηση, μια «στραβοτιμονιά» από ένα ερασιτέχνη τιμονιέρη, θα βάλει σε κίνδυνο όλα όσα μαζί κτίσαμε. Για αυτό και παίζει μεγάλο ρόλο ποιος θα ηγηθεί του κράτους και της οικονομίας μας την επόμενη ημέρα. Γιατί τη δύσκολη στιγμή που πρέπει να παρθούν άμεσες και ενδεχομένως σκληρές αποφάσεις, δεν χρειάζονται ούτε οι δημόσιες σχέσεις ούτε τα χαμόγελα. Χρειάζεται η εμπειρία, η ικανότητα να βρίσκεις λύσεις, η βούληση να κάνεις τομές. Χρειάζεται να έχεις τον Αβέρωφ Νεοφύτου στο τιμόνι του κράτους.