Εφημερίδα “Σημερινή” – ΡΙΝΓΚ ΤΗΣ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΙΟΥΝΙΟΥ 2015
1. Μπορούν να εξαχθούν οποιαδήποτε συμπεράσματα από τον τρόπο διαπραγμάτευσης της Αθήνας, σε συνάρτηση με τον τρόπο διαπραγμάτευσης της Λευκωσίας, έναντι των διεθνών δανειστών;
Η διαπραγμάτευση με τους διεθνείς δανειστές διαφέρει μεταξύ Κύπρου και Ελλάδας γιατί: Πρώτον, οι δύο χώρες βρίσκονται σε Μνημόνιο για διαφορετικούς λόγους, συνεπώς η αντιμετώπιση είναι διαφορετική. Στην Κύπρο, το πρόβλημα ήταν τόσο το τραπεζικό, όσο και τα μεγάλα δημοσιονομικά ελλείμματα, ενώ στην Ελλάδα το πρόβλημα έχει βαθιές δημοσιονομικές και μεταρρυθμιστικές ρίζες. Δεύτερον, στην Κύπρο έχουμε εφαρμόσει το μεγαλύτερο μέρος του Μνημονίου πληρώνοντας ακριβά και ήδη βλέπουμε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, ενώ η Ελληνική οικονομία έχει ακόμη δρόμο να διανύσει για να εξέλθει από την κρίση. Και τρίτον, αυτό που απέμεινε να υλοποιηθεί στην Κύπρο αφορά τις διαρθρωτικές αλλαγές που θα έπρεπε να προωθήσουμε εδώ και δεκαετίες, ανεξαρτήτως Μνημονίου, για τις οποίες έχουμε επιδείξει την αναγκαία πολιτική βούληση. Σε αντίθεση με την Ελλάδα, όπου το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η αδυναμία του πολιτικού συστήματος να συμφωνήσει στις αναγκαίες τομές για εκσυγχρονισμό. Συνεπώς, εάν πρέπει να εξαχθούν κάποια συμπεράσματα, αυτά θα πρέπει να είναι από την αξιόπιστη και συνετή διαπραγμάτευση της Κυπριακής Κυβέρνησης που εμπράκτως μας οδηγεί έξω από την κρίση.
2. Η στάση των θεσμών έναντι της Αθήνας και η επιμονή τους σε συγκεκριμένα μέτρα δεν ερμηνεύεται και ως προσκόλληση της ΕΕ στις πολιτικές λιτότητας εν αντιθέσει με τις διακηρύξεις διάφορων θεσμικών και πολιτικών παραγόντων;
Όπως έχει συμβεί σε όλες τις χώρες σε Μνημόνιο, πολιτικές δημοσιονομικής εξυγίανσης ήταν αναγκαίο να επιβληθούν και στην Ελλάδα, για να «νοικοκυρευτούν» τα δημόσια της οικονομικά, ιδίως λόγω του ανεξέλεγκτου δημοσιονομικού προβλήματος. Είναι αλήθεια ότι ο ελληνικός λαός έχει υποφέρει σε πολύ μεγάλο βαθμό, και δεν υπάρχει, πιστεύω, περιθώριο για περαιτέρω επιβάρυνση των ευάλωτων ομάδων. Όμως, έχω την εντύπωση ότι η προσπάθεια των θεσμών τους τελευταίους μήνες, δεν είναι η επιβολή περαιτέρω μέτρων λιτότητας, αλλά μια συμφωνία που να προωθεί μεταρρυθμιστικές και διαρθρωτικές αλλαγές σε νευραλγικούς τομείς όπως το ασφαλιστικό, τα φορολογικά, σε θέματα αποκρατικοποιήσεων και διαχείρισης των δημόσιων οικονομικών, στοχεύοντας στην κατάργηση πάγιων και αδικαιολόγητων κεκτημένων των προνομιούχων ομάδων. Μεταρρυθμίσεις, οι οποίες θα ανοίξουν το δρόμο για την πραγματική ανάπτυξη στην Ελλάδα, αλλά και για την εκ βάθρων αλλαγή όλου του κοινωνικού-οικονομικού-πολιτικού συστήματος.
3. Μια πιθανή έξοδος από το ευρώ μπορεί όντως να τύχει διαχείρισης όπως διατείνονται οι μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις ή θα αποτελεί πραγματικά αχαρτογράφητε νερά και ίσως ένα τεράστιο πισωγύρισμα στην αντιμετώπιση της κρίσης;
Καταρχάς, θέλω να τονίσω ότι το λεγόμενο Grexit δεν πρέπει να είναι επιλογή για κανένα! Είναι ένα τραγικό σενάριο, οι συνέπειες του οποίου θα είναι καταστροφικές για τον ελληνικό λαό, αλλά αυτό δυστυχώς δεν έχει γίνει ακόμη αντιληπτό από το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα. Παρόλα ταύτα, τα αρμόδια Ευρωπαϊκά Όργανα έχουν ήδη αρχίσει να προετοιμάζονται για την επόμενη μέρα. Έγκριτοι οικονομικοί αναλυτές επισημαίνουν ότι οι άμεσες δυσμενείς επιπτώσεις που θα προκαλέσει στην Ευρωζώνη, θα είναι διαχειρίσιμες, καθώς η Ελλάδα έχει εδώ και καιρό πάψει να αποτελεί μεγάλο συστημικό κίνδυνο. Επιπρόσθετα, οι έμμεσες επιπτώσεις που αφορούν το κλίμα εμπιστοσύνης φαίνεται να είναι υπό έλεγχο, καθώς, εδώ και καιρό που συζητείται το ενδεχόμενο του Grexit, οι διεθνείς αγορές δεν έχουν αντιδράσει υπερβολικά. Σε πολιτικό επίπεδο βεβαίως, το παράδειγμα της Ελλάδας θα αποτελέσει προηγούμενο, και σε μελλοντικές κρίσεις, οι συνέπειες για την Ευρωζώνη ενδεχομένως να είναι χειρότερες. Ευελπιστώ ότι, θα εξαντληθούν όλες οι πιθανότητες για να καταλήξουν σε συμφωνία, ούτως ώστε να μην χρειαστεί να βιώσουμε τα χειρότερα.