Πριν λίγες εβδομάδες είχα γράψει άρθρο με τίτλο «Απαιτώ το Δημοκρατικό μου Δικαίωμα», στο οποίο εξέφραζα την άποψη ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι θα έπρεπε να έχουν κάθε δικαίωμα, εάν το επιλέξουν, να εκλέγονται και να μετέχουν ως σύμβουλοι σε Δημοτικά/Κοινοτικά Συμβούλια, χωρίς να αναγκάζονται να παραιτηθούν από τη θέση τους στη δημόσια υπηρεσία, όπως ισχύει σήμερα.
Το Ανώτατο Δικαστήριο πριν λίγες μέρες, και μόλις σαράντα μέρες πριν τις δημοτικές εκλογές της 18ης Δεκεμβρίου, αποφάσισε κατά πλειοψηφία ότι ο τροποιητικός νόμος που είχε ψηφίσει η Βουλή των Αντιπροσώπων για άρση του ασυμβίβαστου, πριν από ένα χρόνο, είναι αντισυνταγματικός, στερώντας με αυτό τον τρόπο το δημοκρατικό δικαίωμα σε μια μεγάλη μερίδα δημοσίων υπαλλήλων να διεκδικήσουν μια θέση στα δημοτικά/κοινοτικά συμβούλια παγκύπρια.
Δεν είμαι νομικός για να ασχοληθώ με τη νομική πτυχή του θέματος. Εξάλλου, από μόνο του το γεγονός ότι η εν λόγω Απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου δεν ήταν ομόφωνη, καταδεικνύει ότι, ακόμη και σε σημαντικά νομικά ζητήματα που για κάποιους δεν επιδέχονται αμφισβήτησης, ισχύει η γνωστή ρήση, «υπάρχουν δύο απόψεις σε ένα νόμισμα». Είναι, δηλαδή, ουσιαστικά θέμα νομικής ερμηνείας και προσέγγισης.
Το όλο θέμα δεν ήταν ποτέ νομικό, αλλά καθαρά πολιτικό. Το πρώτο πολιτικό λάθος το είχε διαπράξει το ΑΚΕΛ, το οποίο, εγκλωβισμένο στις αναχρονιστικές ιδεολογικές του αγκυλώσεις, αρνήθηκε να συμπορευτεί με τα άλλα κόμματα για άρση του ασυμβίβαστου. Το δεύτερο πολιτικό λάθος, το διέπραξε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας που αντιμετώπισε το θέμα ως καθαρά νομικό και έκανε αναφορά στο Ανώτατο Δικαστήριο, κλείνοντας τα μάτια στην πολιτική βούληση της πλειοψηφίας των πολιτικών δυνάμεων. Το Ανώτατο Δικαστήριο εκ φύσεως έχει υποχρέωση να εξετάσει τη νομική πτυχή του ζητήματος, βασιζόμενο όμως σε ένα αναχρονιστικό σύνταγμα το οποίο, σε πολλά θέματα, χρήζει εκσυγχρονισμού και μεταρρύθμισης.
Έχω έντονη την άποψη ότι η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου είναι λανθασμένη. Δίνει, δυστυχώς, συνέχεια σε μια αναχρονιστική πρόνοια και σε μια κατάφωρη αδικία που συνεχίζεται δεκαετίες τώρα, δημιουργεί συνθήκες δυσμενούς διάκρισης μεταξύ των πολιτών της Κύπρου, καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματά μας και σαφέστατα λειτουργεί ενάντια στα συμφέροντα της πολιτείας και της τοπικής αυτοδιοίκησης. Με αυτή την απόφαση, αποκλείονται νέοι, ικανοί και καταρτισμένοι άνθρωποι που θα μπορούσαν να προσφέρουν σε ένα χώρο που απαρτίζεται σχεδόν αποκλειστικά από συνταξιούχους.
Κατά τα άλλα, η απόφαση του Ανωτάτου είναι απόλυτα σεβαστή. Ως εκ τούτου, με μεγάλη λύπη και δυσαρέσκεια απέσυρα, πριν λίγες μέρες, την υποψηφιότητα μου για δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο Λευκωσίας, ευχαριστώντας όσους εξέφρασαν τη στήριξη τους προς το πρόσωπο μου.
Γνωρίζω ότι τα κατεστημένα δεν σπάζουν εύκολα, ούτε εύκολα αλλάζουν αναχρονιστικές αντιλήψεις και πάγιες νοοτροπίες. Γνωρίζω όμως, επίσης, ότι για να πετύχουμε την αλλαγή σε σημαντικά ζητήματα, χρειάζεται επιμονή, υπομονή, και στοχοπροσήλωση. Να σας διαβεβαιώσω ότι η νέα γενιά της Κύπρου, και ιδιαίτερα όσοι νέοι ασχολούνται με τα κοινά, διαθέτουν και τα τρία και θα καταστούν πρωτοπόροι στην πορεία προς την αλλαγή.
Για το λόγο αυτό, καλώ όλους τους πολίτες στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές να στηρίξουν νέους και άξιους ανθρώπους. Η τοπική αυτοδιοίκηση χρειάζεται ανανέωση, αλλαγή νοοτροπίας και άτομα που σκέφτονται έξω από τα στερεότυπα και τα συνηθισμένα. Έχω την πεποίθηση πως οι νέες και νέοι που θα εκλεγούν σε αυτές τις δημοτικές εκλογές, θα αποτελέσουν το εφαλτήριο για να γίνει επιτέλους πράξη η πολυαναμενόμενη μεταρρύθμιση στην τοπική αυτοδιοίκηση.
Τέλος, θέλω να διαβεβαιώσω τον Κωνσταντίνο Γιωρκάτζη, ότι εμείς, η νέα γενιά, δεν στεκόμαστε ούτε σε βαρυσήμαντα επίθετα, ούτε σε αναχρονιστικές αντιλήψεις που θέλουν μόνο κομματικά στελέχη ως Δημάρχους. Βλέπουμε το όραμα, τη θέληση και τις ικανότητες ενός νέου ανθρώπου. Και είμαστε βέβαιοι ότι υπό τη Δημαρχεία του, η Λευκωσία μας θα γίνει ξανά περήφανη.