Οι Τουρκοκύπριοι ξανά στους δρόμους!

Το μαζικό συλλαλητήριο των Τουρκοκυπρίων την 28η Ιανουαρίου του περασμένου μήνα, επανέφερε στο μυαλό τις δυναμικές κινητοποιήσεις της τουρκοκυπριακής κοινότητας το 2003 και το 2004. Τότε φυσικά τα αίτια ήταν αμιγώς πολιτικά: οι Τουρκοκύπριοι είχαν βγει να διαδηλώσουν μαζικά στους δρόμους κατά της πολιτικής Ντεκτάς στο κυπριακό, αξιώνοντας την επανένωση του νησιού και την ειρηνική συμβίωση με τους ελληνοκύπριους, καθώς και για τη βελτίωση του βιοτικού τους επιπέδου που θα επιτυγχανόταν με την ένταξη μιας επανενωμένης Κύπρου στην Ευρωπαική Ένωση.

Εφτά χρόνια μετά, οι Τουρκοκύπριοι βρίσκονται πάλι μαζικά στους δρόμους, αυτή τη φορά για να διαδηλώσουν κατά της οικονομικής τους εξαθλίωσης και αβεβαιότητας, συνεπακόλουθο τόσο της οικονομικής κρίσης αλλά και της οικονομικής εξάρτησής τους από την Τουρκία. Το πρόσφατο συλλαλητήριο ονομάστηκε «Συλλαλητήριο Ύπαρξης», θέλοντας με αυτό τον τρόπο να περάσουν ισχυρό μήνυμα ότι η υφιστάμενη κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο. Οι έποικοι εκ Τουρκίας αυξάνονται τη στιγμή που η ανεργία στα κατεχόμενα καλπάζει, ενώ τα οικονομικά μέτρα που έχουν συμφωνηθεί μεταξύ ψευδοκράτους και Άγκυρας κρίνονται ως ελλιπή. Ταυτόχρονα, η τουρκοκυπριακή επιχειρηματική δραστηριότητα βρίσκεται σε μαρασμό, ενώ ο απλός εργαζόμενος παλεύει για να επιβιώσει.

Τα αίτια του πρόσφατου συλλαλητηρίου καθώς και των επικείμενων μαζικών κινητοποιήσεων που έχουν ήδη εξαγγείλει οι συνδικαλιστές, μπορεί να έχουν ως βάση την αγανάκτηση των Τουρκοκυπρίων κατά της κοινωνικοοικονομικής πολιτικής του Τούρκου Πρωθυπουργού, αλλά σαφώς αγγίζουν και την αγωνία της τουρκοκυπριακής κοινότητας για την πορεία επίλυσης του κυπριακού προβλήματος. Η αγανάκτηση που προκαλείται από την οικονομική εξάρτηση και καταπίεσή τους από την Τουρκία είναι αλληλένδετη με την έκδηλη ανάγκη τους για τον τερματισμό του ανεξέλεγκτου εποικισμού, για την απαλλαγή τους από τα τουρκικά στατεύματα και, γενικότερα, με την έντονη επιθυμία τους για να νιώσουν επιτέλους αφέντες στο δικό τους τόπο.

Επιπλέον, η απροσδόκητα σκληρή αντίδραση του Τούρκου Πρωθυπουργού έχει πολιτικοποιήσει το όλο ζήτημα. Σε μια άνευ προηγουμένου οργίλη αντίδρασή του, ο Τούρκος Πρωθυπουργός έκανε, για πρώτη φορά, ξεκάθαρη αναφορά σε τουρκικά στρατεύματα που βρίσκονται στην Κύπρο για να προστατεύσουν τα στρατηγικά και πολιτικά συμφέροντα της Τουρκίας. Μίλησε με απαξιωτικό και περιφρονητικό τρόπο για τους Τουρκοκύπριους, φθάνοντας στο σημείο να απαιτεί την παραπομπή των συνδικαλιστών σε «δικαστήρια» των κατεχομένων, δείχνοντας ξεκάθαρα ότι κύριο μέλημα του δεν είναι η προστασία των τουρκοκυπρίων αλλά τα γεωστρατηγικά συμφέροντα της Τουρκίας.

Το συλλαλητήριο της 28ης Ιανουαρίου 2011 πιθανώς να σηματοδοτεί την έναρξη μιας νέας εποχής, τόσο στις σχέσεις κατεχομένων – Τουρκίας, όσο και για την πορεία επίλυσης του κυπριακού. Οι Τουρκοκύπριοι για άλλη μια φορά έχουν το κουράγιο και τη θέληση να βγουν στους δρόμους και να ξεσπάσουν κατά της τουρκικής κατοχής. Έχουν για άλλη μια φορά τη δύναμη να εναντιωθούν στη ψευδοκυβέρνησή τους και να απαιτήσουν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης για αυτούς και για τα παιδιά τους. Και ενδεχομένως, να έχουν για άλλη μια φορά το σθένος να παλέψουν για μια επανενωμένη πατρίδα, όπου οι δύο κοινότητες θα μπορούν να συμβιώσουν ειρηνικά.

Ως Κυβέρνηση και ως πολιτικές δυνάμεις, έχουμε χρέος να αξιολογήσουμε τις νέες συνθήκες όπως διαμορφώνονται δίπλα μας και να τις λάβουμε υπόψη κατά τον επανασχεδιασμό της στρατηγικής μας για το εθνικό μας ζήτημα. Η εξέγερση των Τουρκοκυπρίων καθώς και η οργίλη αντίδραση του Τούρκου Πρωθυπουργού δεν είναι κάτι πρόσκαιρο που θα περάσει. Οφείλουμε να λάβουμε τα μηνύματα των καιρών και αναλόγως να πράξουμε. Μόνο έτσι μπορεί, σε αντίθεση με το 2004, να ανέβουμε στο τρένο που οδηγεί στην επανένωση του νησιού μας.

 

Σάβια Ορφανίδου

Γραμματέας Τύπου και Επικοινωνίας της ΟΝΕ

Μέλος Πολιτικού Γραφείου ΔΗΣΥ