Έχω πολλές φορές αναφερθεί, σε προηγούμενα μου άρθρα, για τη μεγάλη απαξίωση προς την πολιτική και τους πολιτικούς. Μια απαξίωση, η οποία είναι απόλυτα δικαιολογημένη, τόσο στην εμβέλεια όσο και στην ένταση της, εάν λάβει κανείς υπόψη τα τεκτενόμενα στον τόπο μας τα τελευταία χρόνια, με αποκορύφωμα το τραγικό συμβάν στο Μαρί. Καθόλου τυχαία δεν είναι τα αποτελέσματα πρόσφατης έρευνας, η οποία κατέδειξε ότι το 93% των ερωτηθέντων θεωρεί ότι η διαφθορά είναι διαδομένη περισσότερο στους πολιτικούς σε εθνικό επίπεδο.
Ως νέος άνθρωπος όμως που ασχολείται με τα κοινά για χρόνια, από τις επάλξεις του Δημοκρατικού Συναγερμού, γνωρίζω πολύ καλά ότι σε κάθε δημοκρατικό πολίτευμα, τα κόμματα είναι τα κύτταρα, η πεμπτουσία της δημοκρατίας. Είναι αυτά που εκπροσωπούν τον λαό, είναι αυτά που καθορίζουν πολιτικές αλλά και ασκούν κριτική, είναι αυτά που έχουν την κύρια ευθύνη να πολιτεύονται με κύριο γνώμονα το καλώς νοούμενο συμφέρον των πολιτών και της πολιτείας γενικότερα.
Είναι σαφές ότι καμία πολιτική δύναμη δεν είναι υπεράνω κριτικής και κατά διαστήματα, πολλοί είναι οι πολιτικοί που έχουν υποπέσει σε λάθη που είχαν τραγικές συνέπειες για τους πολίτες και τον τόπο. Για αυτό και είναι σημαντικό για κάθε κόμμα να κάνει την αυτοκριτική του, και μέσα από τα αποτελέσματα των εκλογικών διαδικασιών, να παίρνει τα μηνύματα των καιρών.
Με εμφανή τον κίνδυνο να κατηγορηθώ για υποκειμενικότητα, πιστεύω ότι ο Δημοκρατικός Συναγερμός είναι η παράταξη που, τα τελευταία χρόνια, αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για την προσπάθεια του να εκσυγχρονίσει και να αναβαθμίσει τον πολιτικό του λόγο, ούτως ώστε να συνάδει και να συμβαδίζει με τις απαιτήσεις της σύγχρονης κοινωνίας. Τρανά παραδείγματα είναι η πρόταση του για οριζόντια ψηφοφορία και για περιορισμό των θητειών στα πολιτειακά αξιώματα, καθώς και η ευρωπαική του προσέγγιση σε όλα τα καίρια ζητήματα που αφορούν την Κύπρο και την ΕΕ σήμερα.
Σαφέστατα, ο Δημοκρατικός Συναγερμός είναι σήμερα η κατεξοχήν ευρωπαϊκή πολιτική δύναμη του τόπου που συμμετέχει στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, τη μεγαλύτερη ομάδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, στις τάξεις της οποίας ανήκουν 14 Αρχηγοί κρατών μελών της ΕΕ. Ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ, μέσα από μια μακρόχρονη στρατηγική, έχει κτίσει και εδραιώσει στενές σχέσεις με αρχηγούς κρατών, τα οποία διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο σε ευρωπαϊκό και περιφερειακό επίπεδο. Σε αυτό το πλαίσιο συγκαταλέγονται και οι πρόσφατες του συναντήσεις με την Καγκελάριο της Γερμανίας, τον Πρωθυπουργό της Αγγλίας και τον Πρωθυπουργό του Ισραήλ.
Ο ΔΗΣΥ έχει προχωρήσει, παράλληλα, και στον εκσυγχρονισμό και την εκδημοκρατικοποίηση των συλλογικών του οργάνων και διαδικασιών. Με βάση το τελευταίο καταστατικό συνέδριο, ο ΔΗΣΥ μπήκε σε μια νέα εποχή, θεσμοθετώντας τη συμμετοχική και διαβουλευτική δημοκρατία ως το μέσο για το άνοιγμα του προς την κοινωνία. Καθιερώθηκε ο θεσμός των φίλων, μη-μελών του ΔΗΣΥ που έχουν δικαίωμα να ψηφίζουν την ηγεσία του κόμματος, παραχωρήθηκε το δικαίωμα σε πολίτες, με 500 υπογραφές, να ζητούν την εγγραφή για συζήτηση θεμάτων ευρύτερου ενδιαφέροντος, στα συλλογικά όργανα του κόμματος, δόθηκε η δυνατότητα δημόσιας διαβούλευσης μέσω της συμμετοχής μη-κυβερνητικών οργανώσεων σε συνεδριάσεις συλλογικών οργάνων, θεσμοθετήθηκαν οι περιορισμοί στις θητείες κομματικών αξιωμάτων, ενισχύθηκαν οι διαδικασίες διαφάνειας των οικονομικών, και πολλά άλλα.
Ο Δημοκρατικός Συναγερμός οδεύει αυτές τις μέρες προς εσωκομματικές εκλογές για την ηγεσία του κόμματος (12 Φεβρουαρίου) και για το 20μελές Πολιτικό Γραφείο (11 Φεβρουαρίου). Με τη νέα εντολή από τον κόσμο του κόμματος, ο Δημοκρατικός Συναγερμός, με μπροστάρη τον Πρόεδρό του, θα ξεκινήσει δυναμικά για τη μάχη των μαχών, τις Προεδρικές του 2013. Συνοδοιπόροι σε αυτή την προσπάθεια θα είμαστε και όλοι εμείς, η νέα γενιά στελεχών του ΔΗΣΥ που μεγαλώσαμε με τις αξίες και τα ιδανικά αυτής της παράταξης. Για να ενώσουμε για ακόμη μια φορά δυνάμεις με την κοινωνία και τους πολίτες, και για να κάνουμε πράξη το όραμα μας για εκσυγχρονισμό και ανανέωση.