Κυπριακό: Ώρα Μηδέν

Πρόσφατες δημοσκοπήσεις καταδεικνύουν ότι έχει επέλθει ένας βαθύς κορεσμός και απογοήτευση ανάμεσα στους Ελληνοκύπριους, και ιδιαίτερα ανάμεσα στη νέα γενιά, αναφορικά με το εθνικό μας πρόβλημα και τη σημασία που αποδίδουμε σε μια ενδεχόμενη λύση στη βάση της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας.

Η μεγάλη απογοήτευση έχει ως αφετηρία τα σημαδιακά γεγονότα του 2004, την «περιρρέουσα» ατμόσφαιρα, τη διχόνοια και το δημοψήφισμα. Για μια μεγάλη μερίδα των Ελληνοκυπρίων, πιο σημαντικό ρόλο διαδραμάτισε η κακή διαχείριση του όχι των Ελληνοκυπρίων, στα χρόνια που ακολούθησαν. Για κάποιους άλλους πάλι, η αδυναμία της υφιστάμενης Κυβέρνησης να διαχειριστεί με διορατικότητα τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις, σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, και να εκμεταλλευτεί την ευρωπαϊκή μας ιδιότητα, συνιστά ακόμη μια πολιτικά λανθασμένη κατεύθυνση στην πολύχρονη διαδικασία για εξεύρεση μιας βιώσιμης λύσης του κυπριακού.

Επιβάλλεται να συνεχίσουμε να ασχολούμαστε με το εθνικό μας πρόβλημα. Ως νέοι άνθρωποι που μεγαλώσαμε σε μια ημικατεχόμενη πατρίδα και ως ενεργοί πολίτες που ασχολούμαστε με τα κοινά, έχουμε υποχρέωση αλλά και καθήκον να παρακολουθούμε τα πολιτικά δρώμενα και να διαμορφώνουμε τη δική μας πολιτική σκέψη.

Δυστυχώς οι τελευταίες πολιτικές εξελίξεις δεν μας επιτρέπουν να ανακτήσουμε έστω και λίγη από τη χαμένη μας αισιοδοξία. Οι πρόσφατες δηλώσεις και πράξεις του Γ. Γ. του ΟΗΕ σχετικά με την κατάρτιση ενός οδικού χάρτη για τελική διευθέτηση του κυπριακού μέχρι το τέλος του 2010, καθώς επίσης και η έκδηλη πρόθεσή του για απόδοση ευθυνών εάν αυτό δεν επιτευχθεί μέχρι το τέλος του χρόνου, ξεκάθαρα σηματοδοτούν την αρχή του τέλους στις προσπάθειες επίλυσης του κυπριακού στη βάση της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας. Και ο κίνδυνος οριστικής διχοτόμησης του νησιού είναι, πλέον, κάτι περισσότερο από ορατός.

Τη στιγμή που η Τουρκία στρέφεται κατά του Ισραήλ, προκαλεί τις ΗΠΑ, διεκδικεί ρόλο ηγεμόνα στη Μέση Ανατολή αλλάζοντας το ισοζύγιο δυνάμεων στην περιοχή, αναβαθμίζει τις σχέσεις της με τον αραβικό κόσμο, και κάνει συμφωνίες με το Ιράν, τη Βραζιλία, τη Ρωσία και το Αζερμπαϊτζάν, η κυπριακή κυβέρνηση αδυνατεί να αναδιαμορφώσει την εθνική της στρατηγική αξιοποιώντας τον ευρωπαϊκό παράγοντα και τις παρούσες γεωστρατηγικές ανακατατάξεις.

Τη στιγμή που η Τουρκία κερδίζει τις εντυπώσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο, παίρνει τα εύσημα από το Γ. Γ. του ΟΗΕ και παρουσιάζεται ως η πλευρά που επείγεται για λύση, η κυπριακή κυβέρνηση δίνει μεγάλη διπλωματική μάχη στο Συμβούλιο Ασφαλείας για να αποτρέψει τη συμπερίληψη χρονοδιαγράμματος για τη λύση του κυπριακού στο ψήφισμα για την ΟΥΝΦΙΚΥΠ! Και στο τέλος, να θεωρεί ότι έχει επιτύχει μεγάλη νίκη επειδή έχει μετατρέψει το «ασφυκτικό» χρονοδιάγραμμα σε μια ευχή, «αν είναι δυνατόν», ωσάν και οι λέξεις μπορούν πλέον να αλλάξουν την πορεία στην οποία έχει οδηγηθεί το κυπριακό.

Είναι ηλίου φαεινότερο, πλέον, ότι το κυπριακό πρόβλημα έχει κουράσει τόσο τον ΟΗΕ όσο και την ευρωπαϊκή κοινότητα. Ο ΟΗΕ εμφανίζεται αποφασισμένος να δώσει κάθε ώθηση και στις δύο πλευρές για να εξευρεθεί μια λύση μέχρι το τέλος του χρόνου, ή έστω μέχρι τις αρχές του 2011, στο πλαίσιο της υφιστάμενης διαπραγματευτικής διαδικασίας. Σε αντίθεση περίπτωση, αφήνει να διαφανεί ότι θα αποσύρει τις καλές του υπηρεσίες και την ΟΥΝΦΙΚΥΠ από την Κύπρο. Από την άλλη πλευρά, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, είναι πλέον εμφανής η άμεση διασύνδεση του κανονισμού για το απευθείας εμπόριο με την επίλυση του κυπριακού. Συνεπώς, σε περίπτωση ναυαγίου, θα αιωρείται το ενδεχόμενο αναβάθμισης του ψευδοκράτους σε καθεστώς «ταϊβάν».

Δε θεωρώ ότι τα πιο πάνω συνιστούν κινδυνολογία. Θεωρώ ότι πρέπει να μάθουμε επιτέλους να λέμε τα πράγματα ως έχουν, χωρίς να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Τα γεγονότα όπως εξελίσσονται είναι δραματικά, και απαιτούν δραματικές κινήσεις από την πλευρά μας, στη βάση μιας ορθολογικής και ρεαλιστικής προσέγγισης. Όσοι αρνούνται να το αντιληφθούν, δυστυχώς εθελοτυφλούν.

 

 

Σάβια Ορφανίδου

Γραμματέας Τύπου και Επικοινωνίας της ΟΝΕ

Μέλος Πολιτικού Γραφείου ΔΗΣΥ