Εάν, κατά τον τελευταίο χρόνο, είχα την αίσθηση ότι εδώ στην Κύπρο ζούμε όλοι το θέατρο του παραλόγου στα πολιτικά δρώμενα του τόπου, τα όσα ακούμε και βλέπουμε αυτές τις μέρες δεν μου αφήνουν κανένα περιθώριο αμφιβολίας!
Οι κατηγορίες της Κυβέρνησης και του ΑΚΕΛ για τάχατες «μεταλλάξεις» του Προέδρου του ΔΗΣΥ για την εξυπηρέτηση εκλογικών αναγκών, εξ αφορμής της δήλωσης του για πρόθεση απόσυρσης των προτάσεων Χριστόφια για το κυπριακό, είναι εντελώς ανυπόστατες. Είναι γνωστό ότι η εν λόγω δήλωση δεν είναι τίποτε άλλο παρά επανάληψη των θέσεων του ΔΗΣΥ, όπως αυτές κατατέθηκαν στο Εθνικό Συμβούλιο, το Μάιο του 2010, στη βάση της αρχής «τίποτε δεν θεωρείται συμφωνημένο, εάν δεν συμφωνηθούν όλα». Και επειδή κάποιοι από εμάς ευτυχώς δεν έχουμε μνήμη χρυσόψαρου, υπενθυμίζουμε ότι πριν από αρκετό καιρό, ο ίδιος ο Πρόεδρος Χριστόφιας, σε επιστολή του προς τον Πρόεδρο του ΔΗΚΟ, άφηνε να εννοηθεί ότι υπάρχει ενδεχόμενο απόσυρσης αυτών των προτάσεων, όταν επικαλείτο την αρχή που αναφέρεται πιο πάνω.
Εξάλλου, στο περίγραμμα των προγραμματικών θέσεων του Προεδρικού υποψήφιου, Νίκου Αναστασιάδη, υποβάλλεται ευθαρσώς η πρόθεση για καταρτισμό ενός συνολικού πλαισίου προτάσεων για λύση, στο οποίο θα καταλήξουν οι πολιτικές δυνάμεις. Συνεπώς, ποιες θα είναι οι πιθανότητες κατάληξης σε ένα τέτοιο πλαίσιο, ή ποιες θα είναι οι πιθανότητες να πείσουμε ότι θέλουμε λύση, εάν επιμένουμε ακόμα σε προτάσεις που θεωρούνται ανεπιθύμητες, είτε από κόμματα, είτε από την πλειοψηφία του λαού;
Το τραγικό της όλης υπόθεσης όμως είναι αλλού. Μετά και τις πρόσφατες δηλώσεις του σε τηλεοπτική εκπομπή, γίνεται πλέον σαφές ότι ο Πρόεδρος Χριστόφιας επιθυμεί να υποβάλει ξανά υποψηφιότητα για τις προεδρικές εκλογές, αλλά τον τελικό λόγο τον έχει, όπως πάντα, το ΑΚΕΛ. Το ΑΚΕΛ όμως, προς το παρόν, δεν διασαφηνίζει τις προθέσεις του αναφορικά με την υποψηφιότητα Χριστόφια, λόγω της προσπάθειας που καταβάλλεται αυτή την περίοδο για εξεύρεση κοινού διαύλου συνεργασίας με το ΔΗΚΟ. Δηλαδή, οι υπερασπιστές του προέδρου Χριστόφια και της πολιτικής του, βάζουν στην κατάψυξη, για την ώρα τουλάχιστον, την ενδεχόμενη υποψηφιότητα του, μέχρις ότου ξεκαθαρίσει η διαπραγμάτευση με το ΔΗΚΟ, το οποίο το περασμένο καλοκαίρι εγκατέλειψε το κυβερνητικό σχήμα πυροβολώντας.
Και εδώ είναι που ξεκινά το μεγαλύτερο θέατρο του παραλόγου. Είναι πραγματικά άξιον απορίας σε ποια ακριβώς βάση θα στηριχθεί η οποιαδήποτε νέα συνεργασία μεταξύ ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ; Στις προτάσεις Χριστόφια για το κυπριακό, οι οποίες είναι κόκκινο πανί για το ΔΗΚΟ; Στην οικονομική πολιτική της Κυβέρνησης, η οποία καθημερινώς βάλλεται από στελέχη του ΔΗΚΟ; Σε θέματα άμυνας, κοινωνικής πολιτικής και παροχών ή σε θέματα εσωτερικής διακυβέρνησης; Είναι ξεκάθαρο πλέον ότι, σε όλα σχεδόν τα θέματα ουσίας, υπάρχει μεγάλο χάσμα και διάσταση απόψεων μεταξύ των δύο κομμάτων. Οποιοδήποτε επιχείρημα περί του αντιθέτου, αποτελεί απλώς εμπαιγμό της νοημοσύνης του απλού πολίτη που παρακολουθεί αυτό το «παζάρι» εξουσίας να εξελίσσεται.
Τέλος, το κερασάκι στην τούρτα του παραλογισμού έβαλε στην ίδια τηλεοπτική εκπομπή πριν λίγες μέρες η Έλση Χριστόφια, όταν δήλωσε ξεκάθαρα ότι η ευθύνη για το θάνατο των 13 συνανθρώπων μας στο Μαρί, βαραίνει τους ώμους των στρατιωτικών και αυτών που φύλαγαν τα εκρηκτικά. Προφανώς, η κ. Χριστόφια με πολλή ευκολία προσπέρασε τις πολιτικές ευθύνες του Προέδρου Χριστόφια για τον προσωπικό χειρισμό του όλου ζητήματος. Σε σημείο, μάλιστα, που ο ίδιος ο Πρόεδρος Χριστόφιας ούτε ένα «συγνώμη» δεν κατάφερε να ψελλίσει, τότε, προς τον κυπριακό λαό και στους οικείους των θυμάτων.
Πρόεδρε Χριστόφια, με ένα πράγμα, από όλα όσα έχετε πει τελευταίως, θα συμφωνήσω μαζί σας. Όντως έχουμε καταντήσει τα πολιτικά δρώμενα του τόπου ένα μεγάλο «καφενείο». Και σίγουρα, ήρθε η ώρα να αλλάξουμε τον «καφετζή» για να μπορέσουμε επιτέλους να πάρουμε τα πράγματα μπροστά.