Άναυδη η κυπριακή κοινωνία παρακολουθεί αυτές τις μέρες τα όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας σχετικά με τις καταγγελίες για έκτροπα που εξελίσσονται στις κεντρικές φυλακές της Κύπρου, αλλά κυριότερα, για τις προσπάθειες συγκάλυψης αυτών των εγκλημάτων.
Η καταγγελία για βιασμό νεαρού κρατουμένου από βαρυποινίτη με τη συναίνεση, μάλιστα, δεσμοφύλακα, έφερε στην επιφάνεια, για ακόμη μια φορά, τη διαφθορά και τη σήψη που επικρατεί στο σωφρονιστικό μας σύστημα για χρόνια τώρα. Πολλά έχουν λεχθεί κατά καιρούς για την κατάσταση στις κεντρικές φυλακές. Για υπερπληθυσμό, για τριτοκοσμικές συνθήκες διαβίωσης, για βασανιστήρια κρατουμένων από άλλους κρατούμενους αλλά και από δεσμοφύλακες. Πολλά έχουν επίσης λεχθεί και για προσπάθειες εκφοβισμού και εκβιασμού των φυλακισμένων με σκοπό την αποσιώπηση αποτρόπαιων πράξεων και εγκλημάτων.
Όλη αυτή η κατάσταση όπως εξελίσσεται στις κεντρικές φυλακές, και ιδιαίτερα μετά τις τελευταίες καταγγελίες, δημιουργεί στο μυαλό του κάθε σκεπτόμενου πολίτη, αμείλικτα ερωτήματα σχετικά με τη σωστή λειτουργία της κρατικής μηχανής. Πώς αξιοποιούνται και πώς λαμβάνονται υπόψη οι εκθέσεις των δύο ανεξάρτητων αξιωματούχων, της Επιτρόπου Διοικήσεως και της Επιτρόπου Προστασίας του Παιδιού, για το θέμα αυτό; Ποια μέτρα λαμβάνει το Υπουργείο Δικαιοσύνης για διερεύνηση των όσων καταδικαστέων αναφέρονται ότι συμβαίνουν στις κεντρικές φυλακές, με βάση τα συμπεράσματα αυτών των εκθέσεων; Πως αντιμετωπίζει το αρμόδιο Υπουργείο τις κατά καιρούς καταγγελίες κρατουμένων για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης και τις ψυχολογικές και σωματικές επιθέσεις που δέχονται;
Όσο αφορά δε το συγκεκριμένο περιστατικό, το οποίο, με βάση τα λεγόμενα της Επιτρόπου Προστασίας του Παιδιού, δεν είναι και τόσο πρόσφατο, καθώς χρονολογείται από το Δεκέμβριο του 2011, πως αντιμετωπίζονται οι ευθύνες της Αστυνομίας για τη μη ενδελεχή διερεύνηση του περιστατικού από το Δεκέμβριο, με το πρόσχημα ότι η καταγγελία αφορούσε ανήλικο και δεν είχαν εντοπίσει ανήλικο στις φυλακές;
Με ποιο τρόπο αναλαμβάνονται οι ευθύνες της Διεύθυνσης των φυλακών για την παρεμπόδιση της Επιτρόπου Διοικήσεως στην προσπάθεια διεξαγωγής του έργου της; Πως ξεπλένονται οι βαρύτατες ευθύνες των δεσμοφυλάκων που επέτρεψαν τη μεταφορά του 55χρονου βαρυποινίτη στο κελί του νεαρού και, εάν οι κατηγορίες ευσταθούν, έκλεισαν τα μάτια στο αποτρόπαιο έγκλημα που διεξαγόταν μπροστά τους; Και πάνω από όλα, ποιες είναι οι ευθύνες που βαραίνουν τον πολιτικό προϊστάμενο του Υπουργείου Δικαιοσύνης, στις αρμοδιότητες του οποίου εμπίπτει η σωστή λειτουργία του σωφρονιστικού μας συστήματος.
Όλα αυτά τα ερωτήματα δεν δημιουργούν μόνο σοβαρή ανησυχία σχετικά με την αντιμετώπιση των προβλημάτων στη σωστή λειτουργία της κρατικής μηχανής αλλά κυριότερα, συγκλονίζουν συθέμελα, για άλλη μια φορά, την εμπιστοσύνη των πολιτών προς τους θεσμούς και το κράτος.
Δεν επιτρέπεται, εν έτει 2012, σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή κοινωνία, όπως θέλουμε να πιστεύουμε πως είναι η δική μας, να διαδραματίζονται τέτοια γεγονότα κάτω από τη μύτη μας και το κράτος να σφυρίζει αδιάφορα. Δεν επιτρέπεται να γίνονται καταγγελίες για τόσο σοβαρά περιστατικά και να μην διατάζεται η άμεση και ξεκάθαρη διαλεύκανση τους. Δεν επιτρέπεται, να γίνονται αποδεκτές οι τόσο εξόφθαλμες προσπάθειες συγκάλυψης τέτοιων πράξεων, σε βαθμό που να υποτιμάται η νοημοσύνη των πολιτών. Και δεν μπορεί η σημερινή κυπριακή κοινωνία να συνεχίσει να παρακολουθεί ως παθητικός θεατής, το βιασμό του πολιτισμού και τον εκφυλισμό των αξιών.
Ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι είχε πει κάποτε ότι «Ο πολιτισμός μιας χώρας φαίνεται από το επίπεδο διαβίωσης των φυλακισμένων της». Δεν ξέρω εάν αυτό ισχύει σήμερα και σε ποιο βαθμό, αλλά, αν λάβουμε σοβαρά υπόψη το γεγονός ότι ως κοινωνία κρινόμαστε από τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τους φυλακισμένους μας, τότε τα τελευταία γεγονότα σίγουρα καταδεικνύουν ότι ο πολιτισμός στην Κύπρο έχει πάρει την κατρακύλα.