Πριν από μερικές εβδομάδες σε άρθρο του, το μέλος της Κ.Ε του ΑΚΕΛ Γιάννος Κατσουρίδης, εξέφραζε την πάγια θέση της αριστεράς κατά της συμμετοχής της Κύπρου στο Συνεταιρισμό για την Ειρήνη (ΣγΕ), προσπερνώντας, πολύ έντεχνα, ορθολογιστικές αναλύσεις και τεκμηριωμένα επιχειρήματα που έχουν κατακλύσει τον τύπο το τελευταίο διάστημα, τα οποία σαφέστατα καταδεικνύουν ότι είναι προς όφελος της Κύπρου η «εδώ και τώρα» υποβολή αίτησής της για ένταξη στο ΣγΕ.
Προς μεγάλη απογοήτευση, όμως, των κυβερνώντων και των στελεχών του ΑΚΕΛ, υπάρχει η επιτακτική ανάγκη, για ακόμη μια φορά, να ασχοληθούμε με αυτό το ζήτημα, με την ελπίδα ότι τα επαναλαμβανόμενα επιχειρήματα μας θα κάμψουν την αδιαλλαξία με την οποία αντιμετωπίζεται αυτό το ζήτημα από το Πρόεδρο της Δημοκρατίας και το κόμμα του.
Στην πρόσφατη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στη Λισσαβόνα, όχι μόνο πάρθηκαν σημαντικές αποφάσεις ως προς τη μορφή του νέου στρατηγικού δόγματος του Οργανισμού, διαμορφώθηκαν επίσης ιστορικές εξελίξεις όσο αφορά την ενεργότερη εμπλοκή της Ρωσίας στα ζητήματα του ΝΑΤΟ και την ενδεχόμενη συμμετοχή της στην αντιπυραυλική ασπίδα του Οργανισμού. Ενδεικτικές είναι οι δηλώσεις του Προέδρου των ΗΠΑ ότι «η Ρωσία είναι εταίρος για το ΝΑΤΟ και όχι εχθρός», καθώς και αυτές του Ρώσου Προέδρου για «φιλόδοξα σχέδια για τη συνεργασία της Ρωσίας με τη Συμμαχία».
Είναι σαφές ότι ο επανακαθορισμός των σχέσεων Ρωσίας – ΝΑΤΟ πάνω σε μια νέα βάση στενής συνεργασίας και αλληλοστήριξης για αντιμετώπιση κοινών απειλών, σηματοδοτεί μια νέα εποχή στα γεωστρατηγικά δρώμενα της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής. Μια εποχή, την οποία η παρούσα Κυβέρνηση είτε αρνείται να κατανοήσει, είτε αρνείται να αποδεχθεί, μένοντας αγκυλωμένη σε ξεπερασμένες αντιλήψεις μιας άλλης εποχής. Αυτό έχει ως συνέπεια, να στερείται η Κύπρος την ευκαιρία να συμμετέχει ενεργά στη διαδικασία λήψης ιστορικών αποφάσεων σε θέματα ευρωπαϊκής και παγκόσμιας ασφάλειας, μέσα από την οποία θα μπορούσε να προωθήσει τα εθνικά της συμφέροντα.
Η μη συμμετοχή της Κύπρου στα ευρωπαϊκά θέματα ασφάλειας, δίνει το δικαίωμα στην Τουρκία να προβάλλει μονομερώς τις θέσεις της για το κυπριακό, όπως καταδεικνύεται, τόσο από τη συζήτηση μεταξύ του Τούρκου Προέδρου και του Έλληνα Πρωθυπουργού, όσο και από τη λογομαχία μεταξύ του Τούρκου και του Γάλλου Προέδρου. Δυστυχώς, αφήνεται ανεμπόδιστη η Τουρκία να προβάλλει συνεχώς την Κύπρο ως το τροχοπέδη για την περαιτέρω αναβάθμιση των σχέσεων ΕΕ-ΝΑΤΟ στο θέμα της αξιοποίησης στρατιωτικών και αμυντικών υποδομών της Συμμαχίας, καθώς δεν αναγνωρίζει την Κύπρο ως ισότιμο κράτος-μέλος της ΕΕ.
Πρέπει να γίνει, επιτέλους, κατανοητό ότι ο ρόλος της Τουρκίας, ιδιαίτερα σε θέματα ασφάλειας και στρατηγικών σχεδιασμών, αναβαθμίζεται, τόσο σε περιφερειακό, όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι ΗΠΑ εξακολουθούν να ασκούν πιέσεις στην Τουρκία για να φιλοξενήσει την αντιπυραυλική ασπίδα του ΝΑΤΟ στο έδαφος της, ικανοποιώντας το αίτημα της να μην τεθεί το Ιράν στο στόχαστρο του συστήματος. Πολλαπλά θα είναι τα ανταλλάγματα για την Τουρκία στην περίπτωση επίτευξης συμφωνίας για την αντιπυραυλική ασπίδα, τα οποία ενδεχομένως να σχετίζονται με την ενταξιακή της πορεία στην ΕΕ και συνεπώς, με το κυπριακό.
Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, το γεγονός ότι, τον τελευταίο καιρό, οι Τούρκοι αξιωματούχοι έχουν αφήσει κατά μέρος τα όποια προσχήματα. Ενδεικτικές είναι οι δηλώσεις του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών ότι μόνο με την ένταξη της Τουρκίας η ΕΕ θα αποκτήσει στρατηγικό και πολιτικό βάρος, καθώς και η πρόσφατη «απειλή» του Τούρκου Πρωθυπουργού προς ΕΕ ότι δεν ανοίγει κανένα αεροδρόμιο ή λιμάνι προς την Κυπριακή Δημοκρατία, εάν δεν ανοίξουν και αυτά των κατεχομένων.
Εν κατακλείδι, να επαναλάβουμε για ακόμη μια φορά, ότι η ένταξη της Κύπρου στο ΣγΕ θα αναβαθμίσει τη θέση και το κύρος μας και θα μας δώσει τη δυνατότητα αναχαίτισης των τουρκικών στρατηγικών σχεδιασμών. Η Κυβέρνηση καλείται επιτέλους να το αντιληφθεί και να πράξει το αυτονόητο. Το ερώτημα όμως που προκύπτει για το Προεδρικό Μέγαρο είναι: Ακούει άραγε κανείς;
Σάβια Ορφανίδου
Γραμματέας Τύπου και Επικοινωνίας της ΟΝΕ
Μέλος Πολιτικού Γραφείου ΔΗΣΥ